دعای فرج

شیخ کفعمى در بلد الأمین دعائى مروىّ از حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام نقل کرده که هر ملهوف و مَکْرُوب و محزون و گرفتار و ترسانى بخواند آنرا حقّ تعالى او را فَرَج کرامت فرماید و آن دعا این‏است:

یا عِمادَ مَنْ لا عِمادَ لَهُ وَ یا ذُخْرَ مَنْ لا ذُخْرَ لَهُ وَیا سَنَدَ

× × × ×  اى تکیه‏گاه کسى که تکیه‏گاه ندارد اى ذخیره کسى که ذخیره ندارد و اى  پشتیبان

 مَنْ لا سَنَدَ لَهُ ویا حِرْزَ مَنْ لا حِرْزَ لَهُ وَیا غِیاثَ مَنْ لا غِیاثَ لَهُ وَیا

کسى که پشتیبان ندارد و اى پناه کسى که پناهى ندارد و اى دادرس کسى که دادرس ندارد و اى

 کَنْزَ مَنْ لا کَنْزَ لَهُ وَیا عِزَّ مَنْ لا عِزَّ لَهُ یا کَریمَ الْعَفْوِ یا حَسَنَ

گنج آن کس که گنجى ندارد و اى عزت آن کس که عزتى ندارد اى بزرگوار گذشت اى نیکو در

 التَّجاوُزِ یا عَوْنَ الضُّعَفآءِ یا کَنْزَ الْفُقَرآءِ یا عَظیمَ الرِّجآءِ یا مُنْقِذَ

گذر اى یار ناتوانان اى گنج بى‏نوایان اى بزرگ امید من اى نجات‏دهنده

 الْغَرْقى یا مُنْجِىَ الْهَلْکى یا مُحْسِنُ یا مُجْمِلُ یا مُنْعِمُ یا مُفْضِلُ

غریقان اى رهاننده هلاک‏شدگان اى احسان کننده اى نیکوکار اى نعمت‏بخش اى زیاده‏بخش

 اَنْتَ الَّذى سَجَدَ لَکَ سَوادُ اللّیْلِ وَنُورُ النَّهارِ وَضَوْءُ الْقَمَرِ وَشُعاعُ

تویى که سجده )وخضوع( کرد برایت سیاهى شب و روشنى روز و تابش ماه و پرتو

 الشَّمْسِ وَحَفیفُ الشَّجَرِ وَدَوِىُّ الْمآءِ یا اَللَّهُ یا اَللَّهُ یا اَللَّهُ لا اِلهَ إلاَّ

خورشید و صداى درخت و صداى مخصوص آب اى خدا اى خدا اى خدا معبودى نیست

 اَنْتَ وَحْدَکَ لا شَریکَ لَکَ  یا رَبَّاهُ یا اَللَّهُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ

جز تو خداى یگانه اى که شریکى برایت نیست پروردگارا اى خدا درود فرست بر محمد وآل

 مُحَمَّدٍ وَافْعَلْ بِنا ما اَنْتَ اَهْلُهُ. پس بطلب هر چه حاجت دارى

× مؤلف گوید: که

محمد و انجام ده درباره ما آنچه را تو شایسته آنى. × × × × × × × × × × × ×

 از براى فَرَج و رفع گرفتارى و غم نیز نافع است مواظبت بر این ذکر که حضرت جوادعلیه السلام تعلیم فرموده :

یَا مَنْ یَکْفى مِنْ کُلِّشَى‏ءٍ وَلا یَکْفى مِنْهُ شَى‏ءٌ اِکْفِنى ما اَهَمَّنى

  اى که کفایت کند از هر چیز و چیزى از او کفایت نکند مهمات کار مرا کفایت فرما