امام زمان(عج) چه روزی ظهور خواهند کرد؟
همانگونه که در ادعیه می‌خوانیم ظهور برای مومنین امر ظهور قریب و نزدیک است و منتظر عاشق هر روز و هر دقیقه منتظر شنیدن بانگ انا بقیه الله میباشد.
هیچ زمانی نباید از ظهور ناامید بود و منتظر عاشق هر روز و هر دقیقه منتظر شنیدن بانگ انا بقیه الله است و طاقت و تحمل زندگی بدون امام زمانش را ندارد و از این رو می کوشد خود را هر لحظه آماده نگه دارد.
چرا امام عصر(عج) مومل نامیده شده است؟
مومل
از ریشه امل است و امل به معنای آنچه امید و آرزوی انسان برای تحقق در
آینده است، می باشد. مومل یعنی کسی که انسان امید و انتظار آمدنش را دارد.
با ظهور امام زمان مدینه ی فاضله در عالم برپا می شود با ظهور امام زمان
علم و فناوری و بهداشت و امنیت و عدالت و رفاه همگانی بر پا شده و مردم با
استفاده از محضر امام علیه السلام می توانند در اوج عبودیت و بندگی خداوند
قرار گرفته و سعادت ابدی خود را تامین کنند.
بیشتر بخوانید:دل‌های خود را برای ظهور حضرت ولی عصر(عج) آماده کنیم
دوران ظهور امام زمان دوران شکوفایى علم و فرهنگ است. دوران ظهور امام زمان دوران رشد عجیب فناورى است. دوران ظهور امام زمان دوران اوج در بهداشت جهانى است. دوران ظهور امام زمان دوران برپایی امنیت جهانى است. دوران ظهور امام زمان دوران برپایی عدالت فراگیراست.
دوران ظهور امام زمان دوران حاکم شدن رفاه همگانی است. ما امید آمدن حضرت و تحقق وعده های الهی و برپایی و حاکمیت عدل و مستضعفین بر زمین با ظهور و قیام ایشان را داریم لذا ایشان مومل است.
منظور از خسف در بیداء (که یکی از علائم قوی ظهور میباشد) چیست؟
خسف؛
یعنى فرو رفتن و بیداء سرزمینی بین مکه و مدینه است و مراد از آن فرو رفتن
لشکر سفیانى در زمین است. حضرت على(ع) فرمود: در آستانه ظهور قائم ما،
مهدى (عج) سفیانى خروج میکند. سپاه وى به سوى مدینه حرکت میکند و چون به
سرزمین بیداء میرسند خداوند آنها را در کام زمین فرو میبرد.
وظایف نواب اربعه در زمان غیبت صغری را توضیح دهید؟
نواب
اربعه جانشینان خاص امام زمان (عج)، در عصر غیبت صغرا از هر نظر مورد
اعتماد آن حضرت بوده اند. از این جهت نقش و وظایف آنان بسیار سنگین و حساس
بود؛ زیرا تمام وظایفی که برعهدۀ امام زمان (ع) بود، اما به واسطۀ غیبت
مصلحت نبود که آن حضرت به صورت مستقیم خود انجام دهند، از طریق نواب اربعه
انجام می شد.
بنابراین، آنان عهده دار انجام وظایف متعددی بودند؛ مانند:
1. پاسخ گویی به پرسش های فقهی و مشکلات علمی و عقیدتی مردم.
2. رفع شک و تردیدهایی که دشمنان درباره وجود و زنده بودن آن حضرت در جامعه القاء می کردند.
3. مبارزه با مدعیان دروغین امامت.
4 گرفتن اموالی که متعلق به امام زمان (عج) و یا باید در اختیار آن حضرت باشد و مصرف آن در مسیر هایی که ایشان تعیین کرده اند و حل مسائل مالی و معیشتی شیعیان و مسلمانان.
5. سازماندهی و ایجاد هماهنگی بین وکلای امام در شهرها و کشور های مختلف.
6. رسیدگی به دعاوی مردم و حل اختلافات موجود بین آنان.
7. آماده کردن جامعه برای زمان غیبت کبرا.
8. حمایت از شیعیان و مظلومان در برابر زور گویی های حکومت های فاسد و ...
آیا این گفته در ست است که امام زمان (عج) روز جمعه ظهور خواهند کرد؟
بر
اساس برخی روایات روز جمعه مصادف با ظهور حضرت خواهد بود (بحارالانوار/ ج
52 / ص 279 حدیث 1 ) از این رو در برخی ادعیه آمده که روز جمعه روزی است که
امید می رود ظهور در آن روز باشد. باید دانست اولا هر یک از روزهای هفته
متعلق به یک یا چند تن از معصومین است چنانچه شنبه متعلق به حضرت رسول(ص) و
یکشنبه متعلق به حضرت علی و صدیقه طاهره(س) تا روز پنج شنبه که متعلق به
حضرت امام حسن عسگری است و روز جمعه متعلق به حضرت مهدی(ع) است و به نام
ایشان نامگذاری شده است. (مفاتیح الجنان)
ثانیا چنانچه گذشت در این روز باید توجه و آمادگی بیشتری برای درک حضرت و ظهور ایشان در منتظرین بوجود بیاید.
ثالثا روایات صحیحه دیگری امر ظهور را بغته و فجئه یعنی ناگهانی عنوان کرده اند که هیچ کس جز خدا از آن آگاهی ندارد و تنها به دست خداست.
با این توضیحات روز جمعه یک احتمال و ظن قوی است و باز هم نمی توان فطعی گفت که روز جمعه روز ظهور حضرت ولیعصر خواهد بود.
در زمان ائمه عده ای بودند که یا خود یا به خودشان نسبت مهدویت می دادند و یا آنکه برخی دیگر آنها را به این امرمنسوب می کردند مانند محمد بن حنیفه که مریدان وی او را به عنوان مهدی موعود می نامیدند بعد از اینگونه پدیده ها ائمه اطهار بخصوص امام باقر و امام صادق (علیهما سلام) برای جلوگیری از این آسیب در میان شیعیان علائم و شرایطی برای ظهور تعیین کردند. مثلا خروج سفیانی خروج یمانی و ... که این امر با تعیین وقت تفاوت دارد. در واقع این بدین معناست که تا این شرایط و علائم محقق نشود امر ظهور اتفاق نمی افتد. بسیاری از اینها در دوران حکومت عباسی هم بوده است.و در زمان ما عینی تر شده است با این حال وقت ظهور را نمی توان دقیق اعلام کرد. در واقع منتظر ظهور باید آن به آن و لحظه به لحظه انتظار ظهور حضرت و سربازی در رکاب ایشان را داشته باشد. نه آنکه فقط جمعه به جمعه انتظار بکشد و روزهای دیگر هفته را دست روی دست بگذارد و با خیال راحت بنشیند تا جمعه فرا رسد و مطمئن باشد که این ایام هرگز حضرت ظهور نخواهد کرد!
همانگونه که در ادعیه می خوانیم ظهور برای مومنین امر ظهور قریب و نزدیک است و نراه قریبا (دعای عهد) کلمح البصر او هو اقرب (دعای فرج). از این روست هنگامی از آیت الله بهجت درباره ظهور حضرت سوال می شود ایشان پاسخ می دهند به پیرمردان بگویید منتظر باشند نه به جوانان! به این معنا که هیچ زمانی نباید از ظهور ناامید بود و منتظر عاشق هر روز و هر دقیقه منتظر شنیدن بانگ انا بقیه الله است و طاقت و تحمل زندگی بدون امام زمانش را ندارد و از این رو می کوشد خود را هر لحظه آماده نگه دارد. در روایتی از امام سجاد نقل است منتظرین حجت در هر عصر از جمله بهترینها هستند و این گونه انتظار فعال است که خوار چشم دشمنان می شود والا انتظاری که هفته ای یک روز و در ساعتی خاص باشد به انفعال منجر می شود!
منبع: تبیان
انتهای پیام/
آیا امام زمان (عج) روز جمعه ظهور خواهند کرد؟
واقعه غدیر
واقعه غدیر از مهم‌ترین وقایع تاریخ اسلام است که در آن، پیامبر اسلام(ص) هنگام بازگشت از حجة الوداع در ۱۸ ذی‌الحجه سال دهم قمری در مکانی به نام غدیر خم، امام علی(ع) را ولی و جانشین خود معرفی کرد. حاضران در آن واقعه که بزرگان صحابه نیز در میان‌شان بودند، با امام علی (ع) بیعت کردند.
این معرفی بنا به دستور الهی در آیه تبلیغ بود. این آیه، کمی قبل از ۱۸ ذی الحجه سال دهم قمری نازل شد که به پیامبر(ص) دستور می‌داد آنچه خداوند بر او نازل کرده، ابلاغ کند و اگر پیامبر این کار را نکند، رسالتش را انجام نداده است. سپس آیه اکمال نازل شد که می‌گفت: امروز دین شما را کامل نمودم و نعمت خود را بر شما تمام کردم و دین اسلام را برای شما پسندیدم.
معصومان(ع) به حدیث غدیر استناد کرده‌اند و شاعران بسیاری ـ از دوران امام علی(ع) تا به امروز ـ درباره آن شعر سروده‌اند. از مهم‌ترین آثار درباره این واقعه و حدیث غدیر، کتاب الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب از علامه امینی است. پیامبر(ص) و دیگر معصومان این روز را عید خوانده‌اند و مسلمانان، به‌ویژه شیعیان این روز را جشن می‌گیرند.
 | |
سفر حج
بنابر روایات، پیامبر (ص) چهار شب[۱] و به قول برخی دیگر پنج شب[۲] از ذیقعده سال دهم هجری مانده بود که همراه هزاران نفر برای ادای مناسک حج از مدینه به طرف مکه حرکت کرد (برخی این تعداد را تا هفتاد هزار نفر هم گفته‌اند).[۳] این سفر رسول خدا (ص)، حجة الوداع، حجة الاسلام و حجة البلاغ نامیده می‌شود. در آن ماه امام علی(ع) برای تبلیغ اسلام در یمن بود[۴] و هنگامی که از تصمیم پیامبر (ص) برای سفر حج آگاه شد، همراه عده‌ای به سمت مکه حرکت نمود و پیش از آغاز مناسک، به رسول خدا (ص) پیوست.[۵] اعمال حج پایان یافت و پیامبر (ص) همراه مسلمانان مکه را ترک و به طرف مدینه حرکت کرد.
نزول آیه تبلیغ
مسلمانان حج‌گزار پنج شنبه ۱۸ ذی الحجه به غدیر خم رسیدند و پیش از جدایی اهالی شام، مصر و عراق از جمعیت، جبرئیل آیه تبلیغ را بر پیامبر (ص) نازل کرد و از جانب خداوند، به رسول خدا (ص) امر نمود تا علی (ع) را به عنوان ولی و وصی بعد از خود، به مردم معرفی کند.
پس از نزول این آیه، پیامبر (ص) دستور توقف کاروان را صادر نمود و گفت آنانی که پیشاپیش حرکت می‌کنند، به محل غدیر بازگردند و کسانی که عقب مانده‌اند، به کاروان در غدیر خم، ملحق شوند.[۶]
ایراد خطبه
پیامبر (ص) پس از ادای نماز ظهر، خطبه‌ای ایراد کرد که به خطبه غدیر مشهور شد و در ضمن آن فرمود:
- «حمد و ستایش مخصوص خداوند است و از او یاری می‌خواهیم و به او ایمان داریم و از شر نفس‌هایمان و زشتی‌های کردارمان، به او پناه می‌بریم... خداوند لطیف و خبیر مرا خبر داد که من به زودی (به سوی او) فرا خوانده می‌شوم و (دعوت او را) اجابت خواهم نمود... من پیش از شما در کنار حوض (حوض کوثر) حاضر می‌گردم و شما در کنار آن بر من وارد می‌گردید، پس بنگرید که پس از من چگونه درباره ثقلین رفتار می‌کنید؛ ثقل اکبر کتاب خداست... و ثقل دیگر، عترت من است...»
سپس رسول خدا (ص)، دست علی (ع) را بلند نمود تا مردم او را ببینند و فرمود:
- «ای مردم، آیا من از خود شما، به ولایت [سرپرستی] شما سزاوار‌تر نیستم؟" مردم پاسخ دادند: "آری، ای رسول خدا." حضرت فرمود: "خداوند ولی من است و من ولی مؤمنین‌ام و من به خود شما، به ولایت [سرپرستی] شما سزاوار ترم. پس هر کس که من مولای اویم، علی مولای اوست." رسول خدا (ص) سه بار این جمله را تکرار کرد و فرمود: "خداوندا، دوست بدار و سرپرستی کن هر کسی را که علی را دوست دارد و او را مولای خود بداند و دشمن بدار هر کسی را که او را دشمن میدارد و یاری نما هر کسی را که او را یاری مینماید و به حال خود رها کن هر کس را که او را وا می‌گذارد." سپس خطاب به مردم فرمود: " حاضران این پیام را به غایبان برسانند.» [۷]
نزول آیه اکمال
هنوز جمعیت متفرق نشده بودند که دوباره جبرئیل نازل شد و از جانب خداوند، آیه سوم سوره مائده نازل شد که به آیه اکمال مشهور است. در بخشی از آیه آمده است: «الْیوْمَ أَکمَلْتُ لَکمْ دینَکمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیکمْ نِعْمَتی وَ رَضیتُ لَکمُ الْإِسْلامَ دیناً؛ امروز دین شما را کامل نمودم و نعمت خود را بر شما تمام کردم و دین اسلام را برای شما پسندیدم.»
تبریک به امام علی(ع)
در این هنگام، مردم به امیر مؤمنان(ع) تهنیت گفتند. از جمله کسانی که پیشاپیش سایر صحابه، به امام علی(ع) تهنیت گفتند، ابوبکر و عمر بودند. عمر پیوسته خطاب به امیر مؤمنان(ع) می‌گفت: بر تو گوارا باد! ای پسر ابوطالب!، تو مولای من و مولای هر مرد و زن با ایمان گشتی.[۸]
پیامبر(ص) نیز دستور داد خیمه‌ای برای علی(ع) برپا کردند و به مسلمانان فرمان داد دسته دسته خدمت ایشان برسند و به عنوان امیرمؤمنان به او سلام دهند و همه مردم حتی همسران رسول خدا(ص) و همسران مسلمانان، دستور پیامبر(ص) را عملی ساختند.[۹]
تعداد حاضران
درباره تعداد افراد حاضر در غدیر خم اختلاف نظر است. تعداد حاضران را ده هزار نفر،[۱۰] دوازده هزار نفر،[۱۱] هفده هزار نفر،[۱۲] هفتاد هزار نفر[۱۳] و ۱۲۰هزار نفر[۱۴] گفته‌اند.
با توجه به گنجایش جمیعت در فضای غدیرخم و جمعیت مدینه در سال دهم هجری، همچنین با در نظر گرفتن جمعیت حاضر در مکه در هنگام حجة الوداع می‌توان گزارش مبنی بر حضور ده هزار نفر در غدیر خم را مستندتر دانست.[۱۵]
راویان غدیر
حدیث غدیر در منابع شیعه و سنی نقل شده است و برخی از بخش‌های حدیث، مانند «من کنت مولاه فهذا علی مولاه» متواتر است.[۱۶] صحابه و تابعان پرشماری حدیث را نقل کرده‌اند.
راویان حدیث غدیر بسیارند، از جمله:
اهل بیت یعنی امام علی(ع)، حضرت فاطمه(س)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع).
سپس نام حدود ۱۱۰ تن از صحابه پیامبر(ص) به چشم می‌خورد از جمله: عمر بن خطاب،[۱۷] عثمان بن عفان،[۱۸] عایشه بنت ابوبکر،[۱۹] سلمان فارسی،[۲۰] ابوذر غفاری،[۲۱] زبیر بن عوام،[۲۲] جابر بن عبدالله انصاری،[۲۳] عباس بن عبدالمطلب،[۲۴] ابوهریره[۲۵] و... که تمامی آنان در محل غدیر حاضر بوده‌اند و حدیث غدیر را بدون واسطه نقل می‌کنند.
همچنین حدیث غدیر از ۸۳ تن از تابعین نقل شده است، از جمله آنان: اصبغ بن نباته[۲۶]، عمر بن عبدالعزیز(خلیفه اموی)[۲۷].
پس از تابعین، در میان علمای اهل تسنن از قرن دوم تا قرن چهاردهم، ۳۶۰ تن، حدیث غدیر را نقل کرده‌اند، از جمله: امام شافعیان،[۲۸] امام حنبلیان،[۲۹] احمد بن شعیب نسائی،[۳۰] ابن مغازلی،[۳۱] احمد بن عبدالله[۳۲]، احمد بن عبدربه[۳۳]
در بین محدثان و عالمان شیعه نیز افراد فراوانی حدیث غدیر را در کتب مختلف، روایت کرده‌اند، از جمله آنان: شیخ کلینی، شیخ صدوق، شیخ مفید، سید مرتضی و... می‌باشند.[۳۴]
بسیاری حدیث غدیر را حدیث حسن و عده‌ای نیز آن را صحیح می‌دانند.[۳۵] همچنین همه محدثان شیعه و برخی از بزرگان اهل تسنن، حدیث غدیر را حدیثی متواتر می‌شمارند.[۳۶]
آیات نازله درباره غدیر
طبق نظر مفسران شیعه[۳۷] و سنی،[۳۸] چند آیه در قرآن کریم درباره ماجرای غدیر در حجة الوداع نازل شده است:
- آیه ۳ سوره مائده که به آیه اکمال معروف است، می‌فرماید: "الیوم أکملت لکم دینکم و أتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم الاسلام دیناً؛ امروزست که دین شما را کامل نمودم و نعمت خود را بر شما تمام نمودم و دین اسلام را برای شما پسندیدم."
- آیه ۶۷ سوره مائده که آیه تبلیغ نامیده شده: "یا أیها الرسول بلغ ما أنزل الیک من ربّک فان لم تفعل فما بلّغت رسالته و الله یعصمک من النّاس؛ ای پیامبر، آنچه را از ناحیه پروردگارت به تو نازل شد، ابلاغ کن و اگر انجام ندهی، اصلاً پیغام پروردگار را نرساندی و خدا تو را از (شر) مردم، نگه میدارد."
- آیات ۱و ۲ سوره معارج:"سأل سائل بعذاب واقع للکافرین لیس له دافع": پس از آنکه پیامبر مسأله ولایت علی ع را به مردم اعلان کرد، شخصی به نام نعمان بن حارث فهری نزد ایشان آمد و با حالت اعتراض به پیامبر گفت: ما را به توحید و قبول رسالتت و انجام جهاد و حج و روزه و نماز و زکات امر کردی. ماهم قبول کردیم. اما به این مقدار راضی نشدی تا اینکه این جوان را منصوب کردی و او را ولی ما قرار دادی. آیا آیا این اعلام ولایت از ناحیه خودت بوده، یا از سوی خدا؟ وقتی حضرت به او فرمود که از ناحیه خداوند است، با حالت انکار از خداوند خواست که اگر این حکم از جانب اوست، سنگی از آسمان بر سرش فرود آید. در این هنگام سنگی از آسمان بر سرش فرود آمد و او را درجا کشت و این آیه نازل شد.[۳۹]
غدیر در کلام معصومان
امام علی(ع) فرمود: "ای مسلمانان و مهاجران و انصار، آیا نشنیدید که رسول خدا (ص) روز غدیر خم چنین و چنان فرمود؟" همه مردم گفتند: آری.حضرت فاطمه (س) می‌فرماید: "گویی شما نمی‌دانید آنچه را که پیامبر در روز غدیرخم فرمود؟ سوگند به خدا، پیامبر در آن روز مقام ولایت و امامت را برای علی مقرر و استوار ساخت، تا رشته طمع شما را نسبت به این مقام قطع کند."[۴۰]
امام حسن (ع) فرمود: "مسلمانان پیامبر (ص) را دیدند و از او شنیدند آن هنگام را که دست پدرم را در روز غدیر خم گرفت و خطاب به آنان فرمود: کسی که من مولی و رهبر او هستم، پس علی مولی و رهبر اوست."امام حسین (ع) می‌فرماید: "رسول خدا (ص)، علی (ع) را به همه آداب نیک پرورش داد، وقتی که علی (ع) را در روح و روان خود استوار و محکم ساخت، مسئولیت امامت را به او واگذار کرد و در روز غدیر فرمود هرکه من مولی و رهبر اویم، پس علی مولی و رهبر اوست."امام رضا (ع) فرمود: "روز غدیر در میان اهل آسمان مشهورتر است تا میان اهل زمین... اگر مردم ارزش این روز را می‌دانستند، بی‌تردید فرشتگان در هر روز ده بار با آنان مصافحه می‌کردند."[۴۱]
شاعران غدیر
| قرن اول | قرن دوم | قرن سوم | قرن چهارم | قرن پنجم | قرن ششم | قرن هفتم | قرن هشتم | قرن نهم | قرن دهم | قرن یازدهم | قرن چهاردهم |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| امیرالمؤمنین (ع) | کمیت بن زید | ابوتمام طائی | ابن طباطبای اصفهانی | شریف رضی | ابوالحسن فنجکردی | ابوالحسن المنصور بالله | ابن داود حلی | ابن عرندس حلی | ابراهیم بن کفعمی | ابن أبی شافین البحرانی |
|
| حسان بن ثابت | سید حمیری | دعبل | ابن علویه اصفهانی | سید مرتضی | اخطب خوارزمی | مجدالدین بن جمیل | جمال الدین خعی | ابن داغر حلّی | عزالدین عاملی | زین الدین حمیدی |
|
| قیس انصاری | عبدی کوفی | ابواسماعیل علوی | مفجّع | مهیار دیلمی | قاضی ابن قادوس | ابوالحسن جزّار | سریجی اوالی | حافظ برسی حلّی | |
شیخ حسین کرکی |
|
| عمرو بن عاص | |
وامق نصرانی | ابوقاسم صنوبری | ابوعلی بصیر | ابوالغارات ملک صالح | قاضی نظام الدین | صفی الدین حلّی | ضیاء الدین الهادی | |
شیخ بهائی |
|
| محمد حمیری | |
ابن رومی | ابوفراس | ابوالعلی معرّی | قطب الدین راوندی | شمس الدین محفوظ بن وشاح | شیبانی شافعی | الحسن آل ابی عبدالکریم | |
شیخ حر عاملی |
|
| |
|
حمانی افوه | ابونجیب طاهر | ابن جبر مصری | ابوالمعالی القاضی جلیس | بهاء الدین اربلی | شمس الدین مالکی | |
|
حسین بن شهاب کرکی[۴۲] | محمد ثقفی تهرانی [۴۳] |
عید غدیر در اسلام
مسلمانان و به خصوص شیعه همواره روز غدیر را یکی از عیدهای بزرگ می‌دانند و این روز در میان ایشان به عید غدیر معروف و مشهور است.
تا جایی که بیعت با مستعلی بن مستنصر (از حاکمان مصر) در روز عید غدیر خم سال ۴۸۷ قمری صورت گرفت.[۴۴] همچنین از اهل سنت روایت شده که هر کس روز هیجدهم ذی الحجه را روزه بگیرد، خداوند ثواب روزه شش ماه را برای او می‌نویسد و این روز، همان روز عیدغدیر خم است.[۴۵]
رسول خدا(ص) فرمود : "روز غدیرخم برترین عیدهای امت من است و آن روزی است که خداوند بزرگ دستور داد، آن روز برادرم علی ابن ابی طالب را به عنوان پرچمدار امتم منصوب کنم، تا بعد از من مردم توسط او هدایت شوند، و آن روزی است که خداوند در آن روز دین را تکمیل و نعمت را بر امت من تمام کرد و اسلام را به عنوان دین برای آنان پسندید."[۴۶]
همچنین امام صادق(ع) می‌فرماید: "روز غدیرخم عید بزرگ خداست، خدا پیامبری مبعوث نکرده، مگر اینکه این روز را عید گرفته و عظمت آن را شناخته و نام این روز در آسمان، روز عهد و پیمان در زمین، روز پیمان محکم و حضور همگانی است."[۴۷]