برای دستیابی به اسم اعظم
از حضرت رسول صلی الله نقل است که: مابین بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ و اسم اعظم فاصله سفیدی و سیاهی چشم است.
۲- برای دفع بلیات
از علّامه شیخ احمد؟ نقل است که:اگر کسی هنگام خواب بیست و یک مرتبه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ را بخواند؛ خداوند در آن شب او را از شر شیطان و دزدان و مرگ ناگهانی محافظت می کند و جمیع بلیات را از وی دور می گرداند.
۳- برای رفع درد
شیخ رحمه الله می فرماید:هر دردی که سه روز پیوسته صد مرتبه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ را بخواند؛ به اذن الله تعالی آن درد زایل می گردد.
۴- برای برآمدن حاجات و رفتن نزد حکام
روز پنجشنبه روزه بگیرد و افطار برخرما یا کشمش نماید. بعد ازنماز شام(مغرب) ۱۲۱ مرتبه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ را بخواند و بعد نماز خفتن(عشاء) را بخواند؛ بعد برجای خود خواب شودو بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ را بدون تعیین عددبخواند تا خواب بر وی غلبه کند. صبح روز بعد(جمعه)بعد از نماز صبح ۱۲۱ مرتبه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ را بخواند و نیز به این صورت و بدون خط خوردگی بنویسد(ب س م ا ل ل ه ا ل ر ح م ن ا ل ر ح ی م) و با خود همراه داشته باشد؛به اذن الله تعالی نزدخلایق عزیز و با هیبت و مطاع می گردد.
۵- برای صید ماهی
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ رابه صورت فوق بر لوح رصاص بنویسد و لوح را در دام صیاد نهد. از هر جا ماهیان درآن جمع شوند.
۶- برای حفاظت و رفتن نزد شخص جابر
الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ را۵۰۰ مرتبه بر کاغذ بنویسد وبِسْمِ اللَّهِ را ۱۵۰ با بر آن بخواند و لوح را با خود دارد و بر آن شخص وارد شود.
اگر الرَّحِیمِ را ۱۹۰ مرتبه بر کاغذ بنویسدو با خود دارد، در میدان جنگ هیچ بر وی کارگر نشود.
۷- برای رفع درد سر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ را۲۱ مرتبه بر کاغذ بنویسد وکسی که درد سر دارد بر سر آویزد، در حال نفع بیند.
۸- برای برآورده شدن حاجات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ رابه عدد حروف آن(۷۸۶ مرتبه) هفت روز پیوسته بخواند، حاجتش روا گردد.
۹- برای برآورده شدن حاجات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ را ۵۰ مرتبه در روی ظالم بخواند، ظالم ذلیل گردد و شخص از شر ظلم او در امان بماند.
۱۰- برای توانگر شدن
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ را ۳۰۰ مرتبه و درود شریف را نیز ۳۰۰ مرتبه به وقت برآمدن آفتاب مقابل آفتاب نشسته و بخواند، یک سال بر وی نگذرد که توانگر گردد.
۱۱- برای محبت و دوستی
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ را ۷۸۶ مرتبه بر جام آب خواند و ازآن آب به مطلوب بخوراند، محبت آنها زیاد گردد.
اگر به وقت برآمدن آفتاب به مدت هفت روز کسی که فهم نداشته باشد از این آب بنوشد، هر چه بشنود یاد گیرد.
۱۲- برای حامله شدن زن
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ را ۱۱۰ مرتبه بنویسد وزن بعد از حیض که غسل کند، آنرا باخود دارد و شوهر با او نزدیکی نمایدو تا ۶۰ روز تعویذ را از خود دور نکند؛ انشاء الله بار گیرد.
۱۳- برای حفاظت جنین
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ را ۶۱ مرتبه بنویسد وزن آنرا باخود دارد،انشاء الله اولادش نمی میرد.مجرّب است.
نقل از: کتاب دعاء مستجاب ملّاجن گیردامغانی
۱۴- برای کسب شهرت
در سرّالمستتر آمده است؛ اگر بخواهی مشهور شوی صبح بعد از نماز بی تکلم یک تسبیح بگو :
بسم الله الرّحمن الرّحیم
تا یک اربعین ختم است. بعد از آن هرگز ترک نکندو اتصال قطع نشود. این عمل را اجازه دادم، آثار عجیبه خواهد دید.
﴿ سورة الدخان - سورة ٤٤ - تعداد آیات ٥٩ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
حم ﴿١﴾ وَالْکِتَابِ الْمُبِینِ ﴿٢﴾ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةٍ مُبَارَکَةٍ إِنَّا کُنَّا مُنْذِرِینَ ﴿٣﴾ فِیهَا یُفْرَقُ کُلُّ أَمْرٍ حَکِیمٍ ﴿٤﴾ أَمْرًا مِنْ عِنْدِنَا إِنَّا کُنَّا مُرْسِلِینَ ﴿٥﴾ رَحْمَةً مِنْ رَبِّکَ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿٦﴾ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا إِنْ کُنْتُمْ مُوقِنِینَ ﴿٧﴾ لا إِلَهَ إِلا هُوَ یُحْیِی وَیُمِیتُ رَبُّکُمْ وَرَبُّ آبَائِکُمُ الأوَّلِینَ ﴿٨﴾ بَلْ هُمْ فِی شَکٍّ یَلْعَبُونَ ﴿٩﴾ فَارْتَقِبْ یَوْمَ تَأْتِی السَّمَاءُ بِدُخَانٍ مُبِینٍ ﴿١٠﴾ یَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿١١﴾ رَبَّنَا اکْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ ﴿١٢﴾ أَنَّى لَهُمُ الذِّکْرَى وَقَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مُبِینٌ ﴿١٣﴾ ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَجْنُونٌ ﴿١٤﴾ إِنَّا کَاشِفُوا الْعَذَابِ قَلِیلا إِنَّکُمْ عَائِدُونَ ﴿١٥﴾ یَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْکُبْرَى إِنَّا مُنْتَقِمُونَ ﴿١٦﴾ وَلَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَجَاءَهُمْ رَسُولٌ کَرِیمٌ ﴿١٧﴾ أَنْ أَدُّوا إِلَیَّ عِبَادَ اللَّهِ إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿١٨﴾ وَأَنْ لا تَعْلُوا عَلَى اللَّهِ إِنِّی آتِیکُمْ بِسُلْطَانٍ مُبِینٍ ﴿١٩﴾ وَإِنِّی عُذْتُ بِرَبِّی وَرَبِّکُمْ أَنْ تَرْجُمُونِ ﴿٢٠﴾ وَإِنْ لَمْ تُؤْمِنُوا لِی فَاعْتَزِلُونِ ﴿٢١﴾ فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَؤُلاءِ قَوْمٌ مُجْرِمُونَ ﴿٢٢﴾ فَأَسْرِ بِعِبَادِی لَیْلا إِنَّکُمْ مُتَّبَعُونَ ﴿٢٣﴾ وَاتْرُکِ الْبَحْرَ رَهْوًا إِنَّهُمْ جُنْدٌ مُغْرَقُونَ ﴿٢٤﴾ کَمْ تَرَکُوا مِنْ جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿٢٥﴾ وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ کَرِیمٍ ﴿٢٦﴾ وَنَعْمَةٍ کَانُوا فِیهَا فَاکِهِینَ ﴿٢٧﴾ کَذَلِکَ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِینَ ﴿٢٨﴾ فَمَا بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّمَاءُ وَالأرْضُ وَمَا کَانُوا مُنْظَرِینَ ﴿٢٩﴾ وَلَقَدْ نَجَّیْنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِینِ ﴿٣٠﴾ مِنْ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ کَانَ عَالِیًا مِنَ الْمُسْرِفِینَ ﴿٣١﴾ وَلَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَى عِلْمٍ عَلَى الْعَالَمِینَ ﴿٣٢﴾ وَآتَیْنَاهُمْ مِنَ الآیَاتِ مَا فِیهِ بَلاءٌ مُبِینٌ ﴿٣٣﴾ إِنَّ هَؤُلاءِ لَیَقُولُونَ ﴿٣٤﴾ إِنْ هِیَ إِلا مَوْتَتُنَا الأولَى وَمَا نَحْنُ بِمُنْشَرِینَ ﴿٣٥﴾ فَأْتُوا بِآبَائِنَا إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿٣٦﴾ أَهُمْ خَیْرٌ أَمْ قَوْمُ تُبَّعٍ وَالَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ أَهْلَکْنَاهُمْ إِنَّهُمْ کَانُوا مُجْرِمِینَ ﴿٣٧﴾ وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا لاعِبِینَ ﴿٣٨﴾ مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلا بِالْحَقِّ وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لا یَعْلَمُونَ ﴿٣٩﴾ إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ مِیقَاتُهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿٤٠﴾ یَوْمَ لا یُغْنِی مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَیْئًا وَلا هُمْ یُنْصَرُونَ ﴿٤١﴾ إِلا مَنْ رَحِمَ اللَّهُ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿٤٢﴾ إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ ﴿٤٣﴾ طَعَامُ الأثِیمِ ﴿٤٤﴾ کَالْمُهْلِ یَغْلِی فِی الْبُطُونِ ﴿٤٥﴾ کَغَلْیِ الْحَمِیمِ ﴿٤٦﴾ خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلَى سَوَاءِ الْجَحِیمِ ﴿٤٧﴾ ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الْحَمِیمِ ﴿٤٨﴾ ذُقْ إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْکَرِیمُ ﴿٤٩﴾ إِنَّ هَذَا مَا کُنْتُمْ بِهِ تَمْتَرُونَ ﴿٥٠﴾ إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی مَقَامٍ أَمِینٍ ﴿٥١﴾ فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿٥٢﴾ یَلْبَسُونَ مِنْ سُنْدُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُتَقَابِلِینَ ﴿٥٣﴾ کَذَلِکَ وَزَوَّجْنَاهُمْ بِحُورٍ عِینٍ ﴿٥٤﴾ یَدْعُونَ فِیهَا بِکُلِّ فَاکِهَةٍ آمِنِینَ ﴿٥٥﴾ لا یَذُوقُونَ فِیهَا الْمَوْتَ إِلا الْمَوْتَةَ الأولَى وَوَقَاهُمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ ﴿٥٦﴾ فَضْلا مِنْ رَبِّکَ ذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿٥٧﴾ فَإِنَّمَا یَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِکَ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ ﴿٥٨﴾ فَارْتَقِبْ إِنَّهُمْ مُرْتَقِبُونَ ﴿٥٩﴾
امروز از خیلی ها می
شنویم که می گویند: وضع اقتصادیم خراب شده، انگار اصلاً رزق و روزی ام بسته شده
است.
در این مقاله بر آن شدیم که این موضوع رزق و روزی را
بررسی داشته و ابوابی که بر بسته شدن و باز شده این عنصر مهم زندگی مردم را از
زبان ایات و روایات بررسی داشته باشیم.
در یکی از آموزه های دینی از رسول گرامی
اسلام (صلی الله علیه و آله) است که می فرمایند: «و لَو اَنّ جمیع الخلائق اجتمعوا
علی اَن یَصرِفُوا عَنکَ شیئاً، قَد قُدِّرَلک لَم یستطیعوا...» (بحارالأنوار،
ج74، ص137) اگر تمام مخلوقات عالم جمع شوند و بخواهند روزی مقدر کسی
را از او بگیرند، نخواهند توانست.
رزق و روزی انواع دارد
دو گونه رزق و روزی داریم: رزقی که به
سراغش می رویم و رزقی که به سراغمان می آید.
امام علی (علیه السلام) فرمود:
"اِن الرزق رزقان رزق تطلبه و رزق یطلبک فان انت لم تأته اتاک".( نهج
البلاغه، نامه 31)
رزق طالب (که به سراغ ما می آید)
همواره ما را تعقیب می کند. حتی اگر از آن فرار کنیم، ما را رها نمی سازد، همان
طور که رهایی از چنگال مرگ ممکن نیست. (مکارم الاخلاق 2/377)
این گونه رزق ریشه در قضای الهی دارد و
هیچ گونه تغییر و تحولی در آن صورت نمی گیرد.
در این زمینه مرحوم علامه طباطبایی می
فرماید: روزی و روزی خوار متلازم هم اند و معنی
ندارد که روزی خوار در مسیر زندگی طالب بقا باشد اما رزقی برایش نباشد؛ همین طور
ممکن نیست رزقی باشد و روزی خواری نباشد، یا رزق از روزی خوار افزون باشد و لذا
رزق جزء قضای الهی است. (المیزان، ج 18، جزء 27، ص 377، عربی)
اما قسم دیگر روزی (رزق مطلوب) رزقی است
که برای طالب آن مقدّر شده است. اگر آن را طلب کنیم و شرایط و علل لازم وصول به آن
را مراعات نمائیم چنین رزقی را به دست می آوریم.
تلاش ما در جهت رسیدن
به این گونه روزی، جزء علت است و اگر در کنار کوشش، دیگر علل فراهم شود دستیابی
به آن حتمی است.
از این دو قسم روزی که توسط خدا برای
بندگان معین گشته، قسمی از آن بدون قید و شرط و به عبارتی رزق طالب اما قسمی مشروط
است و مطلوب.
روزی بی قید و شرط
در هر حال انسان را طلب می نماید و تا پیمانه قابلیت انسان از اینگونه رزق پر
نگردد، مرگ انسان فرا نمی رسد. حضرت رسول اکرم (صلی الله و علیه وآله) فرمود: اما
روزی مطلوب و مشروط ، و ضرورتش مشروط به انجام اموری است که بدون ترتیب و انجام
شرایط محقق نمیگردد. (الکافی، 2/74/2)
روزی طالب و محتوم مانند روزی وجود و
هستی، عمر، امکانات، محیط، خانواده، استعداد و... است.
از روزی طالب "توان لازم و دقت و هوشیاری برای تلاش و انجام کار پدید می آید و در سایه این امور دَرِ روزی مطلوب و مشروط گشوده می گردد.
روزی و روزی خوار متلازم هم اند و معنی ندارد که روزی خوار در مسیر زندگی طالب بقا باشد اما رزقی برایش نباشد؛ همین طور ممکن نیست رزقی باشد و روزی خواری نباشد، یا رزق از روزی خوار افزون باشد و لذا رزق جزء قضای الهی است
در مورد روزی مطلوب هر کس به شکلی باید دست نیاز و در عین حال جدیت و تلاش را به سوی خدا بلند کند، حتی طفل شیر خوار که تلاشش ناله و فریاد اوست، در پس این گونه افعال به روزی مطلوبش (شیر مادر) دست پیدا می کند. اما چون در بستر رشد بالید و به مقطعی بالاتر رسید تلاش و جدّیت او شکلی دیگر پیدا می کند و به صورت اندیشه و حرکت اعضا و جوارح نمود می یابد و کمیّت و کیفیت روزی نیز تغییر می کند.
تاثیر گناه در فقیر شدن را جدی بگیرید
مهمترین چیزی که انسان را زمین گیر فقر می کند آلوده شدن به گناه و معصیت است. قرآن وعده داد که اگر مردم اهل تقوا و دوری از گناه باشند خداوند خیر و برکت آسمان و زمین را به سوی آنها سرازیر می کند؛ وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُواْ وَاتَّقَواْ لَفَتَحْنَا عَلَیْهِم بَرَکَاتٍ مِّنَ السَّمَاء وَالأَرْضِ (96، اعراف)
تأثیر گناه در فقیر کردن انسان چنان جدی است که امیر المومنین علی علیه السلام به ما آموخت تا
در دعا اینگونه بخوانیم:
اللَّهُمَّ وَ أَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ
ذَنْبٍ یدْعُو إِلَى الْکُفْرِ وَ یطِیلُ الْفِکْرَ وَ یورِثُ الْفَقْرَ وَ
یجْلِبُ الْعُسْرَ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اغْفِرْهُ لِی یا
خَیرَ الْغَافِرِین
خداوندا از تو طلب آمرزش می کنم نسبت به
هر گناهی که مرا به کفر می کشاند و توان فکر کردن را از من می گیرد و باعث فقر من
شده و زندگی مرا به سختی می اندازد. (بحارالانوار، ج 84، ص 334)
عادت بر دروغگویی
امیر المومنین علی علیه السلام فرمود: اعْتِیادُ الْکَذِبِ یورِثُ الْفَقْر: عادت بر دروغگویی فقرآور است. (وسائل الشیعة، ج 15، ص 347)
حسن نیت داشته باش
حسن نیت و طهارت، از
اموری است که روزی مطلوب را افزایش می دهد. (البحار، 103/21/18)
امام علی (علیه السلام) فرمود: "من
حَسُنَت نیّته زیدَ فی رزقه".
کار و تلاش
یکی از عوامل کمی و
زیادی روزی، تلاش انسان می باشد. اگر تلاش و کوشش انسانی صورت نپذیرد، به روزی دست
نمی‌یابد. اگر تلاش و کوشش بیشتری کند، به سرمایه بیشتری دسترسی پیدا خواهد کرد.
اما این قانون کلیت ندارد
.
گاهی حتی اگر تلاش و کوشش بسیار باشد، اما سرمایه بیشتر فراهم نمی شود؛ زیرا همان گونه که بیان شد، تلاش یکی از عوامل است و علت های دیگر نیز باید فراهم شود. چه بسا سرمایه زیاد به مصلحت انسان نباشد و باعث نابودی ایمان او گردد.
خداوند به خاطر محبتی که به بنده و سعادت او دارد، برای او سرمایة بسیار قرار نمی دهد. علت های بسیار دیگری باید فراهم باشد که از همه آنها آگاهی نداریم.
استغفار را فراموش نکن
عن النبی صلّی الله
علیه و آله: أَکْثِرُوا الِاسْتِغْفَارَ فَإِنَّهُ یَجْلِبُ الرِّزْق
زیاد استغفار کنید
که استغفار سبب جلب روزی است. (تحف العقول، ص۱۰۶)
در توصیه ای که از آیت الله بهجت داریم
ایشان می فرمودند:
اگر می خواهید در کارتان گره نیفتد و
موفق شوید تا می توانید استغفار کنید "اگر اثر نکرد جوابگویش من هستم".
دعایی معتبر برای بهبود رزق و روزی
اگر بنا باشد تا آیه ای از قرآن کریم را به عنوان مجرب ترین آیه جهت وسعت رزق و روزی و گشایش کسب و کار و خیر و برکت بدانیم، بدون شک آن آیه؛ آیات 2و3 سوره طلاق است که به و من یتق الله مشهور می باشد.
در توصیه ای که از آیت الله بهجت داریم ایشان می فرمودند: اگر می خواهید در کارتان گره نیفتد و موفق شوید تا می توانید استغفار کنید "اگر اثر نکرد جوابگویش من هستم"
در خصوص خواص این
آیات، بزرگان فرموده اند که تأثیر آن در گشایش روزی و برکت در رزق مجرب و تضمینی
است اما باید با اخلاص و مداومت خوانده شود.
پیامبر اکرم (صلی الله و علیه وآله)
فرمود: من آیه اى را در قرآن مى شناسم که اگر تمام انسانها دست به دامن آن شوند
براى حل مشکلات آنها کافى است و آن آیات سوّم و چهارم سوره طلاق است : «وَمَن
یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا ** وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ
لَا یَحْتَسِبُ وَمَن یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ
بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیْءٍ قَدْرًا»
خاصیت آیه «من یتق الله...» {در برکت در
مال و وسعت رزق و روزی}
هر کس تقوای الهی
پیشه کند و از گناه دوری کند، خداوند راه نجاتی برای او فراهم می کند و او را از
جایی که گمان ندارد روزی می دهد و هر کس بر خدا توکل نماید، خدا او را کفایت می
کند و خداوند فرمان خود را به انجام می رساند و خدا برای هر چیزی اندازه ای داده
است.
حضرت صادق علیه السلام فرمود: وقتی آیه
فوق نازل شد، عده ای درها را به روی خود بسته و رو به عبادت آوردند و گفتند :
خداوند روزی ما را عهده دار شد.
این خبر به گوش پیغمبر رسید. کسی را نزد
آنها فرستاد که چرا چنین کرده اید؟ هر کس چنین کاری کند دعای او مستجاب نمی شود.
بر شما باد بر کار و تلاش همراه با تقوا.
در حدیثى مى خوانیم که یکى از یاران
امام صادق علیه السلام عمر بن مسلم مدتى خدمتش نیامد، حضرت جویاى حال او شد، عرض
کردند: او تجارت را ترک گفته، و رو به عبادت آورده، فرمود: واى بر او!
اما علم ان تارک الطلب لا یستجاب له:
آیا نمى داند کسى که تلاش و
طلب روزى را ترک گوید دعایش مستجاب نمىشود.
همان گونه که اعمال صالح و نیکوی انسان به واسطه برخی گناهان حبط و تباه می شود، بعضی از اعمال نیک نیز سبب تکفیر و از بین رفتن گناهان می گردد.
در قرآن و روایات راه ها و مصادیق فراوانی که موجب از بین رفتن گناه و آثار و عوارض آن، بلکه تبدیل سیئات به حسنات شده است، بیان شده است.
از مجموع آنها این مطلب به دست می آید که ایمان و عمل صالح و توبه و ترک گناهان کبیره، مطمئن ترین راه از بین بردن گناهان گذشته و جلب محبّت الهی است.
خواندن نمازهای مستحبی و نافله مخصوصاً نماز شب
خداوند در قرآن می فرماید: "وَأَقِمِ الصَّلاَةَ طَرَفَیِ النَّهَارِ وَزُلَفًا مِّنَ اللَّیْلِ إِنَّ الْحَسَنَاتِ یُذْهِبْنَ السَّـیِّئَاتِ"؛ [هود، 114] در آغاز و انجام روز و پاسى از شب نماز را بپا دار، که نیکی ها، بدی ها را از میان مىبرد.
امام صادق(علیه السلام) در ذیل تفسیر آیه 114 هود می فرماید: صلوة المومن باللیل تذهب بما عمل من ذنب النهار؛ نماز شب مومن، گناهان روز او را محو و نابود می سازد.
ایمان و عمل صالح
قرآن کریم
می فرماید: إِن تَجْتَنِبُواْ کَبَآئِرَ مَا تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُکَفِّرْ عَنکُمْ
سَیِّئَاتِکُمْ؛ اگر از گناهان بزرگى که از آن [ها] نهى شدهاید دورى گزینید، بدی
هاى شما را از شما مى زداییم. [نساء، 31]
پس باید کوشید از طریق ازدیاد معرفت و
شناخت خدا و آگاهی از نعمت های مادی و معنوی او و انجام عمل صالح، ایمان را تقویت
نمود.
توبه
توبه و
انابه و بازگشت از گناهان سبب محو و از بین رفتن همه گناهان کبیره و صغیره می گردد.
آیات 68
و 69 سوره فرقان به مرتکبین برخی
گناهان کبیره وعده عذاب مضاعف و خلود در جهنم داده، سپس فرموده است: مگر کسی که
توبه کند و ایمان بیاورد و عمل صالح انجام دهد که در این صورت خداوند (نه تنها)
گناهان او را می بخشد (بلکه) سیئات و بدی های اعمال آنها را
به حسنات تبدیل می کند.
امام صادق(علیه السلام) در ذیل تفسیر آیه 114 هود می فرماید: صلوة المومن باللیل تذهب بما عمل من ذنب النهار؛ نماز شب مومن، گناهان روز او را محو و نابود می سازد
استغفار
یکی از اموری که سبب می شود گناهان محو شود، استغفار از گناه است که در روایات متعدّد به آن اشاره شده است.
امام
صادق(علیه السلام) می فرمایند: انسان وقتی مرتکب گناهی می شود از صبح گاهان تا
هنگام شب به او مهلت می دهند، پس اگر استغفار کرد، عمل او نادیده گرفته می شود.
[کلینی ،محمد بن یعقوب، کافی، ج 2، ص 437، ح 1]
در روایت دیگری می فرمایند: هفت ساعت
به او مهلت می دهند، اگر از گناه توبه کرد چیزی
برای او نمی نویسند و اگر هفت ساعت گذشت و از گناه پشیمان نشد برایش می نویسند، و
در ادامه می فرمایند: شخص مومن گاهی بعد از بیست سال گناهش به یادش می آید، ولی
کافر همان لحظه بعد از انجام گناه فراموش می کند [همان، ح 3] و در روایت دیگری از معصوم(علیهم السلام) نقل شده که حضرت
فرمود: برای هر دردی دارویی و داروی گناهان استغفار است. [همان، ص 439، ح 8]
ترک گناهان بزرگ
ترک گناهان بزرگ، سبب از بین رفتن آثار گناهان کوچک
شود: إِن تَجْتَنِبُواْ کَبَآئِرَ مَا تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُکَفِّرْ عَنکُمْ
سَیِّئَاتِکُمْ وَنُدْخِلْکُم مُّدْخَلاً کَرِیمًا؛ اگر از گناهان بزرگى که از آن
[ها] نهى شدهاید دورى گزینید، بدی هاى شما را از شما مى زداییم، و شما را در
جایگاهى ارجمند در مى آوریم. [31، نساء]
هر کار خوب و شایسته
هر کار خوب
و شایسته و هر فعلی که مصداق حسنه باشد، عاملی برای از بین رفتن سیئات و بدی ها می
باشد: انّ الحسنات یذهبن السیئات ذلک ذکری للذاکریم؛ حسنات، سیئات و گناهان (و
آثار آن) را برطرف می سازند. این مطلب تذکر و یادآوری است برای آن هایی که تذکر
پذیرند.
حسنات، مطلق است و شامل همه عبادات و
هر کار ارزشمندی که شرع آن را تأیید و تعیین کرده و به قصد تقرّب به خدا نجام
گیرد، می شود.
امیرالمومنین(علیه السلام) می فرماید:
انّ اللَّه یکفّر بکل حسنةٍ سیئةً؛ با انجام دادن هر حسنه، خداوند، یک گناه و سیئه
را می پوشاند و محو می سازد. [شیخ عبد على بن جمعه، نورالثقلین، ج 2، ص 402]
طهارت و حضور قلب
پیوسته با طهارت (وضو و غسل و...) بودن و اقامه نمازهای پنجگانه با حضور قلب. سلمان فارسی می گوید: روزی با پیامبر اکرم(صلی الله و علیه و آله) زیر درختی نشسته بودیم. حضرت شاخه های خشک آن درخت را تکان داد، تمام برگ های آن فرو ریخت. سپس رو به من کرد و فرمود: سوال نکردی چرا این کار را کردم. گفتم: شما بفرمایید، منظورتان چه بوده است.
کسی که توبه کند و ایمان بیاورد و عمل صالح انجام دهد که در این صورت خداوند (نه تنها) گناهان او را می بخشد (بلکه) سیئات و بدی های اعمال آنها را به حسنات تبدیل می کند
فرمود: هنگامی که مسلمان وضو بگیرد (و مواظب باشد) خوب
وضو بگیرد، سپس نمازهای پنجگانه را به جا آورد، گناهان او فرو می ریزد، همان گونه
که برگ های این شاخه فرو ریخت. سپس آیه انّ الحسنات یذهبن السیئات را تلاوت کرد.
اساساً آیه مذکور به عنوان تعلیل و
بیان سرّ و حکمت وجوب اقامه نماز در سوره هود بعد از امر به اقامه نماز بیان شده
است، یعنی نماز به عنوان یکی از مصادیق بارز حسنات، آثار معصیت و تیرگی هایی را که
در دل وجود دارد، از بین می برد.
تحمل بیماری
تحمل بیماری، گناهان را نابود می کند. پیامبر
اکرم(صلی الله و علیه و آله) فرمود: السقم یمحو الذنوب. [محمدی ری شهری- میزان
الحکمة- ج4]
مصایب
ناراحتی ها، مصایب، مشکلات و همّ و غم ها: پیامبر اکرم(صلی الله و علیه و آله) فرمود: ساعات المهموم، ساعات الکفّارات. [همان]
معماهای واژه‌ها،
الفاظ، کلمات و ...
1. لفظ «رحیم» که از اسماء الحسنی برای
خداوند است چند بار در قرآن آمده است؟
2. واژه «صلوة» (نماز ـ دعا) چند بار در
قرآن ذکر شده است؟
3. کلمة «آخرت» چند بار در قرآن آمده است؟
4. کلمه «دنیا» چند مرتبه در قرآن مجید ذکر
شده است؟
5. واژه «یوم» (روز) چند بار در قرآن بیان
شده است؟
6. واژه «شهر» (ماه) چند مرتبه در قرآن
آمده است؟
7. لفظ «رحمان» چند بار در قرآن ذکر شده
است؟
8. کدام کلمه است که در تمام سوره‌ها بیان
شده است؟
9. کلمه «سوره» در قرآن چند بار بکار رفته
است؟
10. کلمة «قلم» چند بار در قرآن آمده است؟
11. واژه «آیات» چند بار در قرآن ذکر شده
است؟
12. کلمه «عنکبوت» چند بار در قرآن آمده
است؟
13. واژه «الناس» (مردم) چند مرتبه در قرآن
بیان شده است؟
14. کلمه «ولیتلطف» در کجای قرآن قرار گرفته
است؟
15. چه تعداد از اسماء الحسنی در قرآن آمده
است؟
16. کلمه «تلاوت» (خواندن ـ پیروی کردن) چند
بار در قرآن آمده است؟
17. لفظ جلاله «الله» چند بار در قرآن بیان
شده است؟
18. کلمه «امام» در قرآن چند بار آمده است؟
19. کلمه‌های «حیات و موت» هرکدام چندبار در
قرآن بیان شده‌اند؟
پاسخها:
1. لفظ رحیم «227» بار در قرآن ذکر شده است.
2. واژه صلواة با مشتقاتش «98» بار در قرآن آمده
است.
3. کلمه آخرت با مشتقاتش «250» بار در قرآن آمده
است.
4. کلمه دنیا با مشتقاتش «133» بار در قرآن آمده
است.
5. واژه یوم با مشتقاتش «475» بار در قرآن بیان شده
است.
6. واژه شهر با مشتقاتش «21» بار آمده است.
7. لفظ رحمان با مشتقاتش «153» بار در قرآن آمده
است.
8. کلمه «الله» در تمام سوره‌ها بیان شده است.
9. کلمه سوره «10» بار در کل قرآن بکار رفته است.
10. کلمه قلم «4» بار در قرآن آمده است.
11. کلمه آیات «188» مرتبه در قرآن آمده است.
12. کلمه عنکبوت فقط «2» بار در قرآن آمده است.
13. واژه الناس با مشتقاتش «328» مرتبه در قرآن بیان
شده است.
14. این کلمه در وسط قرآن جای گرفته است.
15. بنا به نقل تفسیر المیزان «127» عدد از اسماء
الحسنی در قرآن کریم بیان شده است.
16. کلمه تلاوت با مشتقاتش «63» بار در قرآن بکار
رفته است.
17. لفظ جلاله الله «2816» مرتبه در قرآن آمده است.
18. کلمه (امام) در قرآن «5» بار آمده است.
19. کلمه‌های حیات «184» بار و کلمه موت «165» بار
در قرآن کریم بیان شده است.