ماجرای نجات نوزاد توسط امام زمان(عج)
امام زمان(عج) اشتباه شیخ مفید را اصلاح می‌نمایند، و باعث نجات جان نوزادی می‌شوند.
حضرت صاحب الزمان(ع) با اینکه از دیدگان مردم مخفی هستند، اما در بسیاری
از امور به شیعیان یاری می‌رسانند و آگاه به شرایط و اعمال مسلمانان هستند،
در ادامه داستانی از جبران کردن اشتباه شیخ مفید توسط امام زمان(عج) را
بخوانید.
در نجم الثاقب آمده است:
می گویند از روستایی، کسی خدمت شیخ مفید رسید و در مورد زنی حامله که فوت کرده و فرزندش زنده است سؤال کرد که: «آیا باید شکم این زن را پاره کرده و طفل را بیرون آوریم و یا این که با آن بچّه، او را دفن کنیم؟»
شیخ مفید فرمود: «با همان بچّه او را دفن کنید».
پس آن مرد برگشت؛ در وسط راه دید مرد اسب سواری از پُشت سر، سریع می آید، وقتی به نزدیک مرد رسید، گفت: «ای مرد! شیخ مفید فرموده است که شکم آن زن را پاره کنید وطفل را بیرون بیاورید وزن را دفن کنید».
آن مرد نیز همین کار را کرد. پس از مدّتی اتّفاق را برای شیخ مفید بیان کردند، شیخ فرمود: «من کسی را نفرستادم و معلوم است که آن شخص صاحب الامر(عج) بوده است. حالا که در احکام دینی اشتباه می‌کنم همان بهتر که دیگر احکام دینی را بیان نکنم». پس به خانه رفتند و درب خانه را بستند وبیرون نیامدند.
ناگاه از حضرت ولی عصر(عج) نامه ای برای شیخ مفید آمد که: «بر شما واجب است تا احکام دینی را بیان کنید و ما هم شما را همراهی کنیم و مواظب باشیم که اشتباه نکنید».
پس شیخ مفید دوباره شروع به بیان احکام دین کرد.
انتهای پیام/
لیلة الرغائب چه شبی است؟
از جمله شب های بزرگ و با عظمت ماه رجب شب جمعه اول این ماه است که لیله الرغائب نام دارد.
هفتمین ماه از سال هجری قمری رجب
نام دارد که نباید فضیلت آن را به بوته فراموشی سپرد؛ زیرا در میان
ماه‌های دوازده گانه تنها و بدون ائتلاف با ماه‌های دیگر از حرمت و قداست
برخوردار است.
در واقع چهار ماه در قرآن کریم با تعبیر «حرم» یعنی برخوردار از حرمت یاد شده است که یکی از آنها رجب نام دارد و در آن قتال و کشتار حرام می‌باشد.
رسول اکرم (ص) فرموده‌اند: «رجب ماه بزرگ خداست و هیچ ماهی در حرمت و فضیلت به پایه آن نمی‌رسد و قتال با کافران در این ماه حرام است. آگاه باشید که رجب ماه پروردگار است و شعبان ماه من و ماه رمضان ماه امت من است و اگر کسی در ماه رجب حتی یک روز روزه بدارد، خدا را از خود خشنود ساخته و خشم الهی از او دور میگردد.»
یکی از برترین شب‌های رجب، لیله الرغائب است. از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم روایت شده است که فرمود: از نخستین شب جمعه ماه رجب غافل نشوید؛ زیرا ملائکه و فرشتگان خداوند به آن شب، لیلةالرغائب می‌گویند و علت نامگذاری این است که، چون یک سوم از شب می‌گذرد تمامی فرشتگانی که در آسمان‌ها و زمین هستند، در کعبه و اطراف آن جمع می‌شوند. در این هنگام خداوند آنان را مورد خطاب خویش قرار می‌دهد و می‌فرماید: «ای فرشتگان من! هر چه می‌خواهید از من بخواهید.»
فرشتگان عرض می‌کنند: «خداوندا! خواسته ما از تو این است که گناهان کسانی را که در ماه رجب روزه می‌گیرند، ببخشایی و آنان را مورد آمرزش خویش قرار دهی.» خداوند تبارک و تعالی می‌فرماید: «این کار را انجام دادم.»
شایسته است کسی که این حدیث را می‌شنود، در لیلة الرغائب، بر فرشتگان زیاد سلام و درود بفرستد تا تکلیفی را که آیه تحیت بر عهده ما گذاشته (و إذا حییتم بتحیّة فحیّوا بأحسن منها اوردوها)؛ «هرگاه به شما تحیّت گویند، پاسـخ آن را بهتر از آن بدهید، یا (لااقل) به همانگونه پاسـخ گویید.) ادا کرده باشد.
از جمله اعمال این شب نمازی است که گناهان بسیار به سبب آن آمرزیده شود و هر که این نماز را بگزارد، چون شب اول قبر او شود، حق تعالی بفرستد ثواب این نماز را به سوی او به نیکوترین صورتی با روی گشاده و درخشان و زبان فصیح.
پس آن صورت نیکو با وی گوید: ای حبیب من بشارت باد ترا که نجات یافتی از هر شدت و سختی. فرد درگذشته گوید تو کیستی، به خدا سوگند که من رویی بهتر از روی تو ندیدم و کلامی شیرین‌تر از کلام تو نشنیده ام و بویی بهتر از بوی تو نبوییدم.
آن بشیر گوید: من ثواب آن نمازم که در فلان شب از فلان ماه از فلان سال به جا آوردی. آمدم امشب به نزد تو تا حق تو را ادا کنم و مونس تنهایی تو باشم. وحشت را از تو بردارم و، چون در صور دمیده شود، من سایه بر سر تو خواهم افکند در عرصه قیامت. پس خوشحال باش که خیر از تو هرگز معدوم نخواهد شد.
رسول خدا همچنین می‌فرماید: «هرکس اولین پنج شنبه ماه رجب را روزه بگیرد، سپس بعد از نماز مغرب و عشا، دوازده رکعت نماز بخواند، در هر رکعت «حمد» یک مرتبه و «إنا أنزلناه» سه مرتبه و «قل هو الله أحد» دوازده مرتبه و سپس حاجت خود را از خداوند بخواهد، إن شاء الله برآورده خواهد شد.»
انتهای پیام/
شرح مختصری از زندگینامه امام هادی(ع)
همزمان با شهادت امام علی النقی (ع) و یکم ماه رجب المعظم، شما می‌توانید شرح مختصری از زندگینامه این حضرت را در اینجا بخوانید.
علی بن محمد علیه السلام مشهور به امام هادی (ع) و امام علی النقی (ع) امام دهم شیعیان است. آن حضرت در سال 212 هجری قمری دیده به جهان گشود و در سال 220 هجری قمری امامت شیعه از پدر بزرگوارشان به آن حضرت منتقل شد. مدت امامت آن حضرت حدود 34 سال بود و در سال 254 هجری قمری به دست معتمد عباسی به شهادت رسیدند.
ولادت
حضرت امام هادی(ع) در سال 212 هجری قمری در شهر صریا (نزدیک مدینه) دیده به جهان گشود. پدر ایشان حضرت امام محمدتقی جوادالائمه (ع) و مادرشان بانویی فاضله و عفیفه به نام سمانه بود. نام مبارک ایشان علی از القابشان نقی، هادی و نجیب؛ و کنیه‌شان ابوالحسن است.
همسر و فرزندان
همسر امام هادی(ع) حُدیث یا سلیل نام داشت. او کنیزی از اهالی "نوبه" بود و او مادر امام حسن عسکری(ع) است. اکثر علمای شیعه چهار فرزند پسر برای امام هادی(ع) ذکر کرده‌اند، اما در تعداد دختران او اختلاف است. خصیبی می‌نویسد: فرزندان امام هادی(ع) عبارتند از: امام حسن عسکری(ع)، محمد، حسین و جعفر (مدّعی امامت و معروف به جعفر کذاب)
شیخ مفید در مورد فرزندان او می‌نویسد: جانشین آن حضرت ابامحمد حسن (ع) است که امام بعد از اوست و حسین و محمد و جعفر و دختری به نام عایشه، و این شهرآشوب دختری به نام علیه برای او نام می‌برد. البته با توجه به قرائن و شواهد امکان دارد امام هادی(ع) فقط دارای یک دختر بوده باشد که نام‌های متفاوتی داشته است. از سخنان علمای اهل سنّت نیز برمی‌آید که وی چهار فرزند پسر و یک دختر داشته است.
اوضاع سیاسی زمان امام هادی(ع)
امام علی النقی الهادی علیه السلام در سال 220 هجری قمری در مدینه به امامت رسیدند. آن حضرت 13 سال اول امامت خود را در آن شهر سپری نمود و ضمن بهره رسانی معنوی و علمی به شیعیان، به امور آّنان رسیدگی می کردند تا این که متوکل (خلیفه ی وقت) که در دشمنی با ائمه اطهار علیه السلام مشهور بود؛ به خاطر هراسی که از نفوذ و محبوبیت امام علیه السلام در جامعه داشت ایشان را از مدینه به سامرا فراخواند زیرا احساس می کرد که باید امام را از نزدیک تحت نظر بگیرد. پس از آمدن امام به سامرا، اگرچه ایشان ظاهرا آزاد بود اما «متوکل» منزلشان را طوری انتخاب کرده بود که همواره تحت نظر باشند. او به طور مرتب دستور تفتیش منزل ایشان را صادر می‌کرد و تمام دیدارها و رفت و آمدها توسط نیروهای حکومتی کنترل می شد.
او جو بسیار خفقان آمیزی را بر جامعه حکمفرما کرده بود و سختگیری و فشار زیادی را بر شیعیان اعمال می‌کرد: او علویان را در محاصره اقتصادی قرار داده بود. به شاعران درباری مال فراوانی می‌داد تا در اشعار خود به ائمه علیه السلام بی احترامی کنند. او اکثر سادات جلیل القدر آن زمان را دستگیر و زندانی کرده بود. از هولناکترین اقدامات او در دوره حکومتش، انهدام و تخریب مرقد امام حسین علیه السلام بود. اوضاع معیشتی مردم و به خصوص علویان در زمان خلفای عباسی به خصوص متوکل و بقیه ی خلفای هم عصر امام هادی علیه السلام، بسیار دشوار بود زیرا آنان بیت المال مسلمین را صرف خوشگذرانی هایی می‌کردند که به گواهی تاریخ، هزینه های مربوط به آ نها بی‌سابقه بوده است.
فعالیت امام هادی(ع)
امام هادی(ع) با این که شدیدا تحت نظر بود، اما از پای ننشست و فعالیت‌های خود را به شیوه‌ای مطابق اوضاع زمان خویش به پیش برد. از مهمترین فعالیت های ایشان این بود که به مردم از راه های گوناگون آگاهی داده و منصب امامت و مقام علمی خود را در طی سخنان خویش و در مناظرات و پرسش و پاسخ های علمی، آشکار کرده و تثبیت کنند. همچنین عدم مشروعیت حکومت بنی عباس را تبیین می کردند. یکی دیگر از محورهای فعالیت امام، آماده کردن مردم و شیعیان نسبت به غیبت حضرت مهدی علیه السلام بود. البته ایشان با نهایت احتیاط و جلوگیری از حساس شدن حکومت، این موضوع را به طور سربسته در ضمن سخنان خویش ذکر می‌فرمودند.
وضعیت علمی زمان امام(ع)
در حکومت بنی عباس از طرف خلفا به مسائل علمی و فرهنگی تمایل نشان داده می شد. در این زمان بسیاری از کتب سیر ملل به عربی ترجمه شد و همین امر موجب شد افکار مردم و اوضاع علمی جامعه متحول شود.
همچنین مکاتب کلامی مانند شاعره و معتزله رونق گرفته بود و شبهاتی مانند جسمیت خداوند، جبرگرایی مطلق یا اختیار مطلق، حادث یا قدیم بودن قرآن و... مطرح می‌شد که موضع‌گیری امام هادی علیه السلام و پاسخ ایشان به چنین شبهاتی، اولا اصالت و حقانیت مواضع شیعه را نشان می داد و ثانیا مسلمین را از گرفتاری در دام چنین شبهاتی حفظ می‌کرد.
امام هادی(ع) و شیعیان ایران
از دوران امام باقر(ع) و امام صادق(ع) به بعد، لقب «قمی» در آخر اسم شماری از اصحاب ائمه به چشم می‌خورد. اینها اشعری‌های عرب تباری بودند که در قم می‌زیستند.
در زمان امام هادی(ع)، قم، مهمترین مرکز تجمّع شیعیان ایران بود و روابط محکمی میان شیعیان این شهر و ائمه(ع) وجود داشت. درست همان اندازه که میان شیعیان کوفه گرایش‌های انحرافی و غلوّآمیز رواج داشت، در قم اعتدال و بینش ضد غلوّ حاکم بود. شیعیان این دیار، اصرار فراوانی در این مسأله از خود نشان می‌دادند.
در کنار قم، دو شهر آوه یا آبه و کاشان نیز تحت تأثیر تعلیمات شیعی قرار داشته و از بینش شیعی مردم قم پیروی می‌کردند. در پاره‌ای روایات از محمد بن علی کاشانی نام برده شده که در باب توحید از امام هادی(ع) سؤالی کرده است.
مردم قم، رابطه مالی نیز با امام هادی(ع) داشته‌اند. در این زمینه، از محمد بن داود قمی و محمد طلحی یاد شده است که از قم و شهرهای تابع آن، خمس، هدایا و سؤالات مردم را به امام می‌رساند.
مردم قم و آوه، همچنین برای زیارت مرقد امام رضا(ع) به مشهد مسافرت می‌کردند و امام هادی(ع) نیز آنها را در قبال این عمل «مغفور لهم: آمرزیده شده» خوانده است. شیعیان دیگر شهرهای ایران نیز، چنین رابطه‌ای با امامان(ع) داشتند. این در حالی بود که بیشتر شهرهای ایران، به دلیل نفوذ قهرآمیز امویان و عباسیان، رویکردهای سنی داشتند و شیعه در اقلیت بود.
لقب‌های برخی از اصحاب امام هادی(ع) نشان‌دهنده ایرانی بودن آنها بوده است؛ به عنوان نمونه می‌توان از بشر بن بشار نیشابوری، فتح بن یزید جرجانی، احمد بن اسحاق رازی، حسین بن سعید اهوازی، حمدان بن اسحاق خراسانی و علی بن ابراهیم طالقانی یاد کرد که در شهرهای مختلف ایران می‌زیسته‌اند. جرجان و نیشابور به خاطر فعالیت‌های شیعیان، به مرور به صورت مراکز نفوذ شیعه در قرن چهارم در آمد.
شهادت امام هادی(ع)
آن حضرت در شهر سامرا به شهادت رسیدند. در مورد شهادت امام هادی علیه السلام و قاتل آن حضرت اختلاف است، برخی معتمد عباسی را قاتل آن حضرت می‌دانند (یعنی این واقعه در زمان خلافت معتمد رخ داده است) و به عقیده ی برخی دیگر معتز عباسی، فرمان قتل آن بزرگوار را صادر و معتمد آن را اجرا کرد. (یعنی این واقعه در زمان خلافت معتز روی داده است.)
پس از شهادت، امام حسن عسکری علیه السلام بر پیکر مطهر پدر خویش نماز گزارد و پس از تشییع جنازه، ایشان را در منزل خویش به خاک سپردند.
انتهای پیام/
از رمز و راز عدد هفت در سفره هفت سین چه می‌دانید؟
در تقدس عدد هفت و نماد این شماره بر سر سفره هفت سین سخن بسیار است حضور اسرار آمیزاین عدد در قبل و بعد از اسلام در فرهنگ ایران و حتی غیر ایران جلوه‌ای خاص دارد.
آیین‌ها
و برگزاری آنها برخاسته از باورها، فرهنگ، تاریخ، مکتب، شیوه زندگی،
شرایط جغرافیایی، اسطوره‌ها و نیز نشان از خواست و آرزوهای خفته مردم هر
سرزمین است،فلسفه زیبای آیین‌های خود را بدانیم چرا که همین آیین‌ها به
جامعه سربلندی و به مردم سرزندگی می‌دهند.
ساعاتی پیش از آن که سال نو آغاز شود، ایرانیان سفره‌ای می‌گسترانند و بر این خوان پر شکوه علاوه بر آینه و کتاب آسمانی و تنگ ماهی و تخم مرغ، هفت نماد جاودانه می‌نهند که هر یک با حرف سین آغاز می‌شود.
امروزه نقطه آغازین سال نو در بین بیشتر اقوام ایرانی بر سر سفره هفت سین است. پس شناخت ریشه و ابعاد نماد گرایانه واژگان"سفره"، "هفت"و"سین"خالی از لطف نیست و برای بقای آگاهانه آن الزامی می‌نماید.
عده‌ای معتقدند چیدن سفره هفت سین آن قدر که امروز رواج دارد، در گذشته‌ها رواج نداشته و از سنت‌های آیین نوروز نبوده است و شاید به این علت است که در کتب تاریخی و ادبی کهن اشاره‌ای به هفت سین نشده است و با رجوع به فرهنگ‌ها به نظر می‌رسد پیش از قا آنی نمی‌توان به شاعری اشاره کرد که هفت سین را در شعر خود آورده باشد.
سین ساغر بس بود‌ای ترک ما را روز عید
گو نباشد هفت سین رندان درد آشام را
ابوریحان بیرونی سفره هفت رقمی را از زمان جم می‌داند. چون جمشید بر اهریمن که راه خیر و برکت، بارش باران سبز شدن گیاهان و نعمت‌های فراوان را بسته بود، پیروز شد و دوباره خیر و برکت، نعمت باران و سبز شدن گیاهان شروع شد، به همین جهت مردم گفتند"روزنو" یعنی روزنوین و دوری تازه. پس هر کس از راه تبرک و یادمان در این روز در ظرفی جو کاشت، پس این رسم در ایران پایدار ماند که برای روز نوروز مردم در هفت ظرف هفت نوع از غلات را می‌کاشتند و سبز می‌کردند و از رویش و نمو این غلات، خوبی و بدی محصول و کشت و کار را در سالی که در پیش داشتند. حدس می‌زدند.
در این میان آنچه حائز اهمیت است، این است که اگر چه سفره محدود به ترکیب لغوی"هفت سین"در همه جا رایج نیست، اما اصل گسترش سفره از سفره عقد در آیین عروسی تا سفره شب چله و جشن مهرگان در سرزمین ما وجود داشته و گستردن این سفره برای فراهم آوردن بستری بوده است که متناسب با زمان گستراندن آن سفره بهترین چیز‌ها در آن گرد آوری شوند.
شاید قدیمی‌ترین نشان از این سفره، دوازده یا هفت ستونی بوده است که جمشید بر روی آن حبوبات مختلف را کاشت و میزان رشد بیشتر دانه هر یک از ستون‌ها فالی خیر بر رویش آن دانه در روزگار آینده شد. اما آنچه در تمام این سفره گستردن‌ها حائز اهمیت است تجلی رفتار جامعه‌ای است بر پایه اقتصاد کشاورزی در منطقه‌ای که از نظر جغرافیایی بسیار نا پایدار است و حال نکوی روزگار خود را در قفای این تفال‌ها گونه‌های نکو می‌دانستند.
این سفره گستردن‌ها در منطقه‌ای کم آب که تغییر نزولات جوی در تعیین رفاه زندگی مردم نقش به سزایی دارد می‌تواند بهانه‌ای برای فال نیک زدن و آرزوی خوشبختی باشد، در این میان سفره هفت سین سفره‌ای است که در آن مجموعه‌ای نمادین از بهترین هدایای ایزدی گرد آمده هدایایی که هر کدام به گونه‌ای نمونه‌ای از تمام مطلوبات خرده فرهنگ‌های ایران از کویر‌های خشک تا کوه‌های سر به فلک کشیده است و با اعتقاد بر این که در شروع سال، هر کس به هر کاری مشغول باشد تا آخر سال نو به آن کار مشغول و گرفتار است؛ پس با نگاه به بهترین چیز‌ها در سر این سفره شکر گزار و خواهان دوام آنها تا سال بعد هستیم.
در تقدس عدد هفت و نماد این شماره بر سر سفره هفت سین سخن بسیار است حضور اسرار آمیزاین عدد در قبل و بعد از اسلام در فرهنگ ایران و حتی غیر ایران جلوه‌ای خاص دارد.
در فرهنگ اسلامی از هفت طبقه آسمان و هفت مرحله سلوک عرفا، ایام هفته و هفت طواف دور خانه خدا گرفته تا هفت عضو بر زمین نهاده به هنگام نماز و هفت گاو چاق و هفت گاو لاغر که هفت سال فراوانی و هفت سال خشکی را خبر دادند. در فرهنگ قبل از اسلام هفت فرشته اهورایی و هفت دریا در ایران نمونه‌های بسیاری دیگر از این دست جلوه‌هایی از تجلی اسرارآمیز این عدد می‌باشد.
چرا هفت؟ و چراسین؟
در پاسخ باید گفت: نزد بیشتر ملل، عدد هفت برگزیده و مقدس است. در سفره نوروزی انتخاب این عدد بسیار قابل توجه است. ایرانیان باستان این عدد را با هفت می‌شاسند، یا هفت جاودانه مقدس ارتباط می‌دادند. در نجوم عدد هفت، خانه آرزوهاست و رسیدن به امید‌ها را در خانه هفت نوید می‌دهند.
علامه مجلسی می‌فرماید؛ آسمان هفت طبقه و زمین هفت طبقه است و هفت ملکه یا فرشته، موکل بر آنند و اگر موقع تحویل سال، هفت آیه از قرآن مجید را که با حرف سین شروع می‌شود بخوانند آنان را ازآفات زمینی و آسمانی محفوظ می‌دارند، این موارد ناشناخته و شگفتی زا که برای گشودن راز و رمز آن باید به لغت، سنن، عرف و تعبیر‌های عامیانه مراجعه کرد و به نیروی تعقل و تخیل رازهای آن را باز شناخت، مواردی است که غالبا محققان شکل ظاهری آن را دیده اند و از درون آن نا آگاه بوده اند.
علت ماندگاری و توان و شکیب این آداب و رسوم همان رازهای درونی آنهاست که به تاریخ و فرهنگ و خوی و عادات مردم ایران زمین پیوند دارد؛ مردمانی که به شادی و نشاط و سعادت و فلاح علاقه‌مند بوده اند و برای این پایداری این نشاط، خردمندانه ایام را با جشنی توام با خرد سپری می‌کرده اند.
آشنایی با رازهای تاریخی هفت سین نوروزی
هفت سین نوروز یک سنت کهن پارسی است. این سنت از زمان باستان تا امروز همچنان جایگاه ویژه خود را نزد پارسیان حفظ کرده است، این سنت کهن دارای معانی ویژه و نیز نشانی از رمز و رازهای هوشمندانه زندگی نیاکان ماست.
متاسفانه، سالهاست که تماشاگر دخل و تصرف‌های نادرست و بی‌معنا یا به نوعی تحریف این سنت باستانی بوده و هستیم.
هفت سین از هفت محصول زمینی گزینه می‌شود تا از نعمت‌های که خداوند به انسان بخشیده است، سپاسگزاری شود.
گزینه‌های هفت سین باید دارای پنج ویژگی باشد:
1. نام آنها پارسی باشد.
2. با واژه " سین" آغاز شوند.
3. دارای ریشه گیاهی باشند.
4. خوردنی باشند
5. نام آنها از واژه‌های ترکیبی (مانند سبزی پلو، سیر ترشی و ...) ساخته نشده باشند.
با توجه به نکات بالا : خوان هفت سین پارسی با سیب، سیر، سماک(سماق به عبارتی سماغ)، سرکه، سمنو، سبزی
یا سبزه ("سبزی خوردنی"، چراکه سبز کردن میلیون ها تن گندم یا دیگر حبوبات
و بیرون ریختن آن کمی دور از اندیشه مردمان ایران زمین است) چیده می‌شود.
پس می‌توان گفت:
گذاردن سنبل، سکه و سماور که نه خوراکی هستند و نه پارسی، هیچ حقیقت هفت سینی ندارند. و نیز گزینه‌هایی چون؛ سوزن، سنجاق، ساعت و....
ماهی قرمز
نیز که سمبل عید کشور چین و چینی‌هاست که به خوان هفت سین نوروزی ایرانی
ها وارد شده است. غافل از اینکه در عید چینی ها ماهی قرمز را رها می‌کنند
تا زندگی جریان یابد و لی ما ماهی قرمز را اسیر تنگ بلورین کرده و تا رسیدن
مرگ آنها نگهداری می‌کنیم.
در صورتیکه، در هفت سین پارسی انار به نشانه باروری و عشق و یا سیب سرخ درون ظرف آب پاک و زلال رها می‌شود تا عشق و باروری همچنان پاینده بماند.با کمی اندیشه پیرامون آنچه گفته شد، خواهید دید که در بیست میلیون واژه‌های پارسی شما نمی‌توانید انتخاب هشتمی برای خوان هفت "سین" نوروزی پیدا کنید، که دارای این پنج ویژگی باشد.
نمادهای هفت سین
سیر: نماد اهورا مزدا است
سبزی یا سبزه: فرشته اردیبهشت و نماد آبهای پاک و بیکران است
سیب: فرشته زن، نماد باروری و پرستاری است
سنجد: فرشته خورداد نماد دلبستگی است
سرکه: فرشته امرداد نماد جاودانگی است
سمنو: فرشته شهریور نماد خواربار است
سماک یاسماغ: فرشته بهمن نماد باران است
منبع: مهر/ همشهری
دعاهای استهلال ماه رجب
دعای هنگام استهلال شب اول ماه رجب را در ادامه مطلب بخوانید.
شب اول ماه رجب،
شب شریفی است و در آن چند عمل است، که یکی از اعمال شب اول، هنگام استهلال
ماه رجب، خواندن دعایی است که در ادامه مطلب آورده شده است.
آمده است که در وقت دیدن ماه، دعاى صحیفۀ کامله را بخواند که بهترین دعاهاست و هفت مرتبه سورۀ حمد را بخواند تا از درد چشم ایمن گردد و در هر ماهى این دعا سنّت است.
منقول است که چون ماه نو را ببینند، بگویند:
اللَّهُمَّ أَهِلَّهُ عَلَیْنَا بِالْأَمْنِ وَ الْإِیمَانِ وَ السَّلاَمَةِ وَ الْإِسْلاَمِ رَبِّی وَ رَبُّکَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ
خدایا! شروع این ماه را بر ما با ایمنى و ایمان و سلامت و اسلام قرار ده، (اى ماه) پروردگار من و تو خداى عزّتمند و پر شکوه است.
و نیز از حضرت رسول صلى الله علیه و آله منقول است که چون هلال رجب را مى دید مى گفت:
اللَّهُمَّ بَارِکْ لَنَا فِی رَجَبٍ وَ شَعْبَانَ وَ بَلِّغْنَا شَهْرَ رَمَضَانَ
خدایا براى ما در ماه رجب و شعبان برکت قرار ده، و ما را به ماه رمضان برسان،
وَ أَعِنَّا عَلَى الصِّیَامِ وَ الْقِیَامِ وَ حِفْظِ اللِّسَانِ وَ غَضِّ الْبَصَرِ وَ لاَ تَجْعَلْ حَظَّنَا مِنْهُ الْجُوعَ وَ الْعَطَشَ
و بر روزه رمضان و بیدارى شب و نگهدارى زبان و فروبستن چشم کمک فرما، و بهره ما را از ماه رمضان،گرسنگى و تشنگى قرار مده.
انتهای پیام/