رابطه محکم نماز شب و افزایش روزی

  انسان در این دنیا همواره با حوادث تلخ وشیرینی دست و پنجه نرم می کند که هریک به نوبه خود می تواند فراز و نشیب های فراوانی را در جاده ی زندگی پیش روی او قرار دهد.

در این میان آنچه نمی توان نادیده گرفت آن است که آدمی  با توجّه به ساختاری  که دارد در برخورد با این حوادث به تنهایی نمی تواند آرامش و ثبات  روحی  خود را حفظ نماید، و لذا ما می بینیم که بسیاری از انسان ها در پیچ و خم زندگی،  خود را آسیب پذیر نشان داده و پس از مدتی ضربه های بسیار سنگین و طاقت فرسایی را از نظر روانی متحمل می شوند،که این امر به قدری  واضح و روشن است که هر گاه به نوای دل آنها گوش جان فرا دهیم، خستگی روحی و فرسودگی باطنی را به خوبی در وجودشان احساس خواهیم کرد.

خالق بی همتا که بر اوضاع جهان هستی و موجودات آن تسلّط و اشراف کامل دارد از این موضوع با خبر بوده و به منظور حل مشکل، نسخه ای شفابخش را به او تجویز نموده، تا در سایه ی عمل به آن بتواند به طور معجزه آسا دردهای روحی و باطنی خود را درمان کند، و از این طریق یک زندگی شیرین و لذّت بخشی را در این دنیا تجربه نماید.

آن نسخه شفابخش که همچون آبی بر آتش، می تواند شعله های آتش درون را خاموش نماید، عمل بسیار ارزشمند تهجّد و شب زنده داری است.

یگانه معبود حقیقی عالم در کلام زیبا و نورانی خویش خطاب به رسول گرامی اسلام می فرماید: «وَ مِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نافِلَةً لَکَ عَسى‏ أَنْ یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقاماً مَحْمُوداً»:1

و پاسى از شب را بیدار باش و تهجّد و عبادت کن، و این وظیفه‏اى افزون براى توست، باشد که پروردگارت تو را به مقامى محمود و پسندیده برانگیزد.

آنچه در توضیح سخن گهربار خالق متعال می توان گفت آن است که: اگر چه خطاب این آیه متوجّه ی پیامبر گرامی اسلام(صلی الله علیه وآله) است اما این امر بدین معنا نیست که نماز شب یک عمل اختصاصی برای شخص پیامبر عزیز اسلام است، به گونه ای که سایرین نسبت به این عمل نورانی دستور و سفارشی نداشته باشند، زیرا مطابق آیات دیگر قرآن کریم و نیز روایات معتبر، شب زنده داری و خواندن نماز شب یکی از صفات نیکو و مثبت مۆمنین حقیقی به حساب آمده است، که این خود بیانگر ترغیب و تشویق عمومی است تا همگان با ذوق و شوق نسبت به این کردار شایسته اهتمام ورزیده و از تعلّل و سستی در این باره به طور جدّ پرهیز کنند.

به عنوان  نمونه در سوره ی مبارکه فرقان وقتی سخن از بندگان خاص خداوند به میان می آید خالق متعال شب زنده داری و نماز شب را یکی از ویژگی های آنها برشمرده و در این  باره می فرماید: «وَ الَّذِینَ یَبِیتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّداً وَ قِیاماً »2:

آنها کسانى هستند که شبانگاه براى پروردگارشان سجده و قیام مى‏کنند.

از میان روایات نیز می توان به این روایت اشاره نمود که در آن پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله) می فرماید: «خیرکم من اطاب الکلام و اطعم الطعام و صلى باللیل و الناس نیام»3:

بهترین شما کسانى هستند که در سخن گفتن مۆدبند، گرسنگان را سیر مى‏کنند، و در شب در آن هنگام که مردم خوابند نماز مى‏خوانند.

یا در روایت دیگری امام صادق (علیه السلام) در یک کلام زیبا و دلنشین می فرماید: «ثلاثة هن فخر المۆمن و زینة فى الدنیا و الآخرة، الصلاة فى آخر اللیل و یأسه مما فى ایدى الناس و ولایة الامام من آل محمد»4:

سه چیز است که افتخار مۆمن و زینت او در دنیا و آخرت است: نماز در آخر شب، و بى اعتنایى به آنچه در دست مردم است، و ولایت امام از اهل بیت پیامبر «صلی الله علیه وآله» .

بنابراین شب زنده داری و نماز شب یکی از برترین اعمال نیک و شایسته است که همگان نسبت به آن ترغیب و تشویق شده اند، حال که چنین است همه باید بکوشیم که سفارش الهی را نصب العین خود نموده و با تأسی به انبیای الهی و بالأخص رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله) و خاندان پاک و مطهّر ایشان کمر همّت را محکم کنیم، و با پشت پا زدن به سستی و تنبلی، سحرگاهان دل و جان از بستر گرم و نرم بریده، و به جای سر به بالش گذاشتن، سر بر مهر بندگی نهاده، و پاسی از شب را به محفل اُنس و دلدادگی به خالق هستی _ که معشوق حقیقی ما به شمار می آید- اختصاص دهیم.

نماز شب روزی را زیاد می کند!   
نکته ی بسیار مهم پیرامون نماز شب و شب زنده داری، توجّه به آثار و برکات بسیار سودمندی است که بر این عمل ارزشمند مترتب می شود، که هر یک به نوبه ی خود می تواند ارزشی فوق حدّ تصوّر را برای ما به همرا ه داشته باشد. که ما در ادامه به ذکر یکی از آنها می پردازیم به امید آنکه با قلم ناتوان خویش بتوانیم قطره ای از دریای آثار و فواید بیشمار نماز شب را  در قالب سخن به تصویر بکشیم.

بر اساس روایات معتبر یکی از مهمترین آثار سودمند نماز شب گشایش و وسعتی است که در زمینه ی رزق و روزی برای انسان حاصل می شود و ما در اینجا به ذکر پاره ای از آنها می پردازیم.

در روایتی ششمین اختر تابناک آسمان ولایت و امامت امام صادق (علیه السلام) در این باره فرموده است: «صَلَاةُ اللَّیْلِ تَجْلِبُ الرِّزْق»5:‏

نماز شب روزی را جلب می کند.
در روایتی دیگر از آن حضرت چنین می خوانیم که حضرت فرمود: تُدِرُّ الرِّزْقَ وَ تَقْضِی الدَّیْن6‏:

 

  نماز شب روزی انسان را زیاد و قرض را ادا می کند.
پرسش مهمّی که پیرامون کلام زیبای امام صادق (علیه السلام) مطرح می شود این است که چگونه نماز شب باعث گشایش و وسعت رزق و روزی می شود؟! چه ارتباطی میان نماز شب و گشایش روزی وجود دارد بگونه ای که می توان بوسیله ی آن دری تازه و نو از رزق و روزی را به روی خود گشوده و از انواع نعمت های الهی بهره مند شد؟!

آنچه در پاسخ به این پرسش مهمّ و اساسی می توان گفت آن است که: مطابق روایات فراوانی که در زمینه ی رزق و روزی وجود دارد، بزرگترین مانع بر سر راه نزول برکات مادی و معنوی از ناحیه ی حضرت حق، ارتکاب گناه و اقدام به کارهای ناشایست است. این گناه است که میان ما و خداوند مهربان فاصله ایجاد نموده، و با افکندن پرده ی ظلمت و تاریکی بر صفحه دل، سدّی بسیار عظیم را بر سر راه خوشبختی و سعادت انسان قرار می دهد.

بنابراین ارتباط نزدیک و تنگاتنگی میان گناه و کم شدن روزی وجود دارد، حال اگر انسان در اثر غفلت و فراموشی یاد خدا در دام گناه و معصیت گرفتار شد باید مانع ایجاد شده را از سر راه بردارد تا در نتیجه بتواند مرغ دل را به آسمان رحمت الهی پرواز داده و از سرچشمه ی فیض جوشان خالق هستی کام وجود خود را سیراب نماید.

در آموزه های دینی ما برای برداشتن این مانع راه های بسیار مناسب و کارآمدی وجود دارد که در این میان می توان به نقش مهمّ و تأثیرگذار نماز شب اشاره نمود.

در روایتی امام صادق (علیه السلام) در ذیل این آیه شریفه «إِنَّ الْحَسَناتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئاتِ»: همانا نیکی ها بدی ها را از بین می برد. می فرماید: «صَلَاةُ اللَّیْلِ تَذْهَبُ بِذُنُوبِ النَّهَار»7: نماز شب گناهانی را که در روز انجام گرفته است از بین می برد.‏

با توجّه به فرمایش امام صادق (علیه السلام) می توان گفت: نماز شب همچون باران رحمت می تواند لکه های تاریک گناه را از مملکت باطن پاک نموده و با این اقدام معنوی خانه قلب را با عطر پاکی و پیراستگی عطر آگین نماید.

خالق هستی در کلام نورانی خویش این حقیقت را به این صورت  بیان می کند که:« وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى‏ آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ»8:

و اگر مردمى که در شهرها و آبادیها زندگى می کنند ایمان آورده و تقوا پیشه کنند، برکات آسمان و زمین را بر آنها مى‏گشاییم.
 
کلاس نماز شب را پایین نیاوریم!
نکته ی بسیار مهمّ در مورد نماز شب آن است که اگر چه خداوند مهربان بنده ی سحرخیز و شب زنده دار خویش را از رزق و روزی مادی و دنیوی بی نصیب نمی گذارد، اما این نکته را نباید نادیده گرفت که، بزرگترین هدیه ای که از جانب خداوند به بنده می رسد، رزق معنوی است. رزقی که به وسیله ی آن، محفل اُنس و دوستی با خالق هستی برقرار شده، و بند بند وجود آدمی را به دریای محبّت الهی پیوند می زند و دریای بیکرانی که کویر جان انسان را از آب زلال خود براحتی  سیراب می سازد.

بنابراین به نماز شب نباید صرفاً نگاه مادی داشت، و کلاس آن را در این حدّ پایین آورد که به وسیله ی آن از خالق متعال، خانه  وسیع، ماشین گرانقیمت، پول هنگفت، و سایر  امور دنیوی را _که همگی در معرض زوال و نابودی است_ مطالبه نماییم، چرا که چنین نگرشی نسبت به نماز شب، یک نگاه سطحی و بچه گانه است، که به هیچ وجه در شأن این عمل ارزشمند ملکوتی نمی باشد.

در حقیقت کسی که توفیق نماز شب را پیدا کرده، از ناحیه ی خداوند بی همتا بالاترین رزق را دریافت نموده است، رزقی که هیچ یک از امور مادی و دنیوی، توانایی برابری با آن را ندارد، که اگر ما در این باره به کلمات حضرات معصومین (صلوات الله علیهم اجمعین) مراجعه نماییم به خوبی به این حقیقت خواهیم رسید.

ارزش نماز شب به اندازه ای است که عزیز ترین شخصیت عالم وجود رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله) به آن اهتمام ویژه داشته و در مقام ارزش گذاری پیرامون نماز شب می فرماید: «الرَّکْعَتَانِ فِی جَوْفِ اللَّیْلِ أَحَبُّ إِلَیَّ مِنَ الدُّنْیَا وَ مَا فِیهَا»9:

دو رکعت از نماز شب که در دل شب خوانده می شود نزد من از دنیا و تمام آنچه در آن است محبوب تر می باشد.

چنان چه ملاحظه فرمودید: شدّت علاقه ی رسول خدا به نماز شب در حدّی است که اگر تمام دنیا را هم به او بدهند حاضر نمی شود حتی دو رکعت از آن را از دست بدهد.

آن پیامبر رحمت با اینکه می داند امیرالمۆمنین علی (علیه السلام) هیچ گاه نماز شبش را ترک نمی کند، اما با این وجود به دلیل اهمیت والای نماز شب در یکی از وصیّت های خویش خطاب به امیرالمۆمنین این چنین سفارش می کند که: «و علیک بصلاة اللیل، و علیک بصلاة اللیل، و علیک بصلاة اللیل!»10:

 بر تو باد به نماز شب، بر تو باد به نماز شب بر تو باد به نماز شب!
 
پی نوشت ها:
1- سوره اسرا ،آیه 79
2-سوره فرقان،آیه 64
3-بحار الأنوار ،ج‏71،383،باب 23
4-بحار الأنوار، ج‏84،140، باب 6
5- بحار الأنوار،ج‏84،150، باب 6
6- همان،ص153
7-  همان، ص154
8-سوره اعراف،آیه96
9- همان،ص148  
10- وسائل الشیعة ،ج‏8، ص162    

منبع:tebyan.net

آدابی برای زنده کردن روح و نورانیت دل

 

 آدابى که روح را زنده مى کنند
1. سخن گفتن با علما
2. دیدار با رفقا (28)
 
آدابى که دل را روشن مى کند
1. بسیار قل هو اللّه خواندن
2. کم خوردن
3. هم نشینى با علما
4. نماز شب
5. رفتن به مساجد براى نماز(29)

 آدابى که موجب نور دل مى شوند
1. خوردن سرکه ، به و انار
2. شستن سر با سدر
3. خضاب کردن
4. مسواک زدن
5. گفتن لا اله الا اللّه
6. خواندن سوره ناس
7. تسبیح حضرت فاطمه علیهاالسلام
8. مکرر گفتن این ذکر:
توکلت على الحى الذى لایموت و الحمداللّه الذى لم یتخذ صاحبة و لا ولدا و لم یکن له شریک فى الملک و لم یکن له ولى من الذل و کبره تکبیرا.

منبع:گنجهای معنوی

روایات از ائمه معصوم راجع به برخی خوراکیها

امام صادق (ع):

خاک قبر امام حسین (ع) دارو و شفای هر بیماری است و چون برداشتی بگو به نام خدا، خداوند آن را روزی وسیع و علم سودمند و شفای هر بیماری قرار بده که تو بر هر چیز توانایی .

امام صادق(ع): پنیر و گردو و اگر با هم مصرف شوند در هر کدام از آن دو شفا است و اگر به تنهایی خورده شوند در هر یک درد است.

امام رضا (ع): مرض و بیماری برای مومن رحمت و وسیله پاک شدن اوست و برای کافر عذاب و نقمت است.

پیامبر اکرم (ع) : سیر بخورید که شفای هفتاد بیماری است.

امام صادق(ع): در مسواک یازده خصلت از سنت است.

۱ـ پاکیزه کننده دهان است

۶ـ لثه را محکم می کند

۲ـ جلا دهنده چشم می باشد

۷ـ اشتها را زیاد می‌کند

۳ـ خدا را خشنود می‌کند

۸ـ بلغم را برطرف می‌نماید

۴ـ دندانها را سفید می گرداند

۹ـ حافظه را زیاد می‌کند

۵ـ بوی بد دهان را از بین می‌برد

۱۰ـ حسنان را دو چندان می‌کند

۱۱ـ فرشتگان را مسرور می‌سازد

امام صادق (ع) : برنج داروی خوبی است ، طبیعت آن خنک است و هر بیماری عاری می‌باشد.

حضرت علی (ع) : هر کس گرسنه است غذا بخورد و خوب غذا را بجود و هنوز اشتها دارد از طعام دست بکشد و مدفوع را نگه ندارد، به هیچ بیماری گرفتار نمی‌شود مگر این که مرگ او فرا برسد .

حضرت علی (ع) : آب باران بیاشامید که بدن را پاک و بیماریها را از بین می برد.

امام صادق (ع): ایستاده آب آشامیدن در روز غذا را عضم و گوارا می‌کند و در شب ایستاده آب آشامیدن زردآب می‌آورد.

حضرت علی (ع): سه چیز حافظه را زیاد می‌کند و بلغم را از بین می‌برد : قرائت قرآن، خوردن عسل، جویدن کندر.

امام موسی کاظم (ع): ما اهل بیت خود را معالجه نمی‌کنیم مگر با ریختن آب سرد بربدن تب‌دار و خوردن سیب.

پیامبر اکرم (ص): دارو از وسایل تقدیر است، به فرمان خدا فایده می‌دهد.

امام صادق (ع): تا هنگامی که بدنت تحمل درد را دارد از استعمال دارو پرهیز کن.

امام موسی بن جعفر (ع): برسر سفره ریحان طلبیدند و فرمودند : من دوست دارم که غذا را به آن شروع کنم زیرا ریحان عروق را می گشاید و اشتها را زیاد می‌کند و سل را معالجه می کند.

امام صادق (ع): از زیاد آب آشامیدن بپرهیز که ریشه همه بیماریها است.

امام صادق (ع): گلابی بخورید که قلب را جلا می‌دهد و دردهای باطن را به اذن خداوند آرامش می بخشد.

امام موسی بن جعفر (ع): هر کس تخم مرغ و پیاز و زیتون بخورد نیروی آمیزش او زیاد گردد.

امام صادق (ع) : گندم پوست گرفته گوشت را می رویاند و استخوان را محکم می‌کند.

پیامبر اکرم (ص): بر شما باد به کشمش که سودا را برطرف می کند و بلغم را می خورد و تن را سالم و اخلاق را نیکو می‌مند و اعصاب را قوی کرده وضعف و بیماری را از بین می‌برد.

امام رضا (ع): به مریضهای خود چغندر بخورانید زیرا در آن شفا است و هیچ دردی با آن نیست.

امام صادق (ع): مردی در خدمت امام عرض کرد: دخترم آب بدنش کم شده و مبتلا به اسهال است. حضرت فرمود: چرا برنج با پیه به او نمی‌خورانی .

امام صادق (ع): چهار چیز دو است : حجامت، انفیه، اماله، استفراغ،

پیامبر اکرم(ص): خرما را ناشتا بخورید که کرمهای شکم را می کشد .

امام صادق(ع): نیشکر گرفتگی بینی و عروق را برطرف می‌کند و رنج و ضرری هم ندارد.

پیامبر اکرم(ص): کاهو بخورید که غذا را هضم می کند و خواب آور است.

پیامبر اکرم(ص): انجیر تازه و خشک را بخورید، زیرا نیروی جماع را زیاد می‌کند و بواسیر را برطرف می نماید.

امام صادق(ع): بر شما باد به خوردن بورانی بادمجان که دارو است و موجب ایمنی را برص است و همچنین سرخ شده آن در روغن زیتون .

امام صادق (ع): مردم چون مکیدن و خوردن عسل دارویی نخواهد یافت.

امام صادق(ع): هر کس دچار ضعف قلب و بدن است باید گوشت بره یا شیر بخورد.

امام صادق (ع): پیاز دهان را خوشبو می کند و کمر را محکم می گرداند و پوست را نرم می‌سازد.

پیامبر اکرم(ص): بر شما باد به نمک که شفای هفتاد درد است که جذام و برص و جنون از آنها است.

پیامبر اکرم (ص): حنا ببندید که چشم را روشنی می‌بخشد و موی را می رویایند.

امام محمد باقر(ص): کنیزی از او گرفتاری خونریزی شدید حیض شد، چنان که مشرف به موت گشت. حضرت باقر (ع) دستور داد که به او سویق عدس بخورانند، خورد و خوب شد.

امام صادق(ع): آب و نوشیدنی را با سه نفس بنوشید بهتر است تا این که به یک نفس آشامیده شود.

امام محمد باقر (ع): در تره چهار خاصیت است. باد را برطرف می‌کند و دهان را خوشبو می‌سازد، بواسیر را قطع می کند و همیشه خوردن آن موجب ایمنی از جذام است.

حضرت علی (ع): جویدن کندر دندانها را محکم می‌کند و بلغم را برطرف می نماید و بوی دهان را می برد.

امام کاظم (ع): به کسی که از رطوبت ناراحت بود فرمود: پونه را بکوبند و قدری ناشتا بخورد.

امام صادق (ع): پیامبر (ص) زکام را درمان نمی کردند و می فرمودند : کسی نیست که عرق جذام نداشته باشد، وقتی انسان زکام بگیرد عرق جذام را ریشه کن می‌کند.

امام صادق ( ع): هر کس به بخورد تا چهل روز حکمت بر زبانش جاری شود.

امام صادق(ع): پس از خروج از حمام پاها را با آب سرد بشویید که درد سر را برطرف می‌کند.

امام صادق(ع): هر کس هنگام خواب انار بخورد تا صبح درامان است.

امام رضا (ع): چیزی سودمند‌تر از نان برنج برای مسئول نیست.

پیامبر اکرم (ص) : به بخورید که حافظه را زیاد می‌کند و خلط سینه را از بین می برد و فرزند را زیبا می‌گرداند.

امام صادق (ع) : اگر مردم خاصیت سیب را می دانستند فقط با سیب به درمام مریض می پرداختند.

امام صادق( ع): هر کس غذا را با نمک شروع کند هفتاد درد آنچه او نمی داند وخدا می داند از او دفع می‌گردد.

امام صادق (ع): باقلا ساقهای پا را خالص و محکم می گرداند.

پیامبر اکرم (ص): هر کس سداب بخورد و پس از آن بخوابد از طاعون و دمل وسینه پهلو در امان خواهد بود.

امام موسی کاظم (ع): جوانی از امام هفتم (ع) بیمار شد. امام سراغش را گرفتند. عرض کردند به طحال گرفتار شده، حضرت فرمودند: تا سه روز به او تره بخورانید، خوراندیدم شفا یافت.

امام صادق (ع): زنانتان را در حاملگی خرما بدهید تا فرزندانتان ریبا شوند.

امام صادق(ع): سویق عدس عطش را از بین می برد و معده را قوی می‌سازد.

امام صادق (ع): ناشتا خربزه خوردن موجب فلج می‌شود.

امام صادق(ع): بر شما باد به کاهو خوردن که خون را تصفیه می کند.

حضرت علی (ع): گلابی قلب را جلا می دهد و دردهای درون را به اذن حق شفا می بخشد.

پیامبر اکرم (ص): خوردن انجیر باعث می‌شود از قولنج درامان باشید.

امام صادق (ع): درباره سنجد فرمود: گوشت آن گوشت ، پوستش پوست و هسته اش استخوان را می رویاند، با این حال کلیه‌ها را گرم و معده را شستشو و پاکیزه می گرداند و نگهدار انسان از بواسیر و قطره قطره آمدن بول است. ساقها را نیرومند تو عرق جذام را ریشه کن می نماید.

پیامبر اکرم (ص): آب را آهسته و جرعه جرعه بنوشید و یک مرتبه بدون نفس ننوشید زیرا مبتلا به درد کبد می شوید.

امام صادق (ع): برای درد کمر عدس نافع است.

امام صادق(ع): انجیر بوی دهان را از بین می‌برد و استخوان را محکم می کند و مو را می‌رویاند وبیماری را برطرف می کند و با بودن انجیر نیازی به داروی دیگر نمی‌باشد.

امام صادق (ع): سودمند‌تر از کوبیده و نرم شده سیب دارویی برای مسموم نمی شناسم .

امام صادق (ع): مردی تعرض کرد شکمم درد و صدا می کند. امام فرمودند:چرا سیاهدانه‌ نمی خوری که در آن شفای همه دردها است.

امام صادق (ع): در سیاهدانه شفای هر بیماری است. ما از آن برای تب، سردرد، ورم چشم، درد معده و هر دردی استفاده می کنیم و به وسیله آن از خدا شفا می گیریم.

پیامبر اکرم (ص): به هر شهری که وارد شدید از پیاز آن بخورید که وبا و بیماری آن شهر را از بین می‌برد.

پیامبر اکرم (ص): بر شما باد به زیتون که سوداء را خوب کند و بلغم را برطرف نماید و اعصاب را محکم و قوی گرداند و ضعف وثقل را از معده ببرد.

امام محمد باقر (ع): گوشت کبوتر، گوشت با برکتی است آن را به آدم مبتلا به یرقان بخورانید و بریان کنید.

امام صادق (ع): سرکه دل را نورانی می‌کند.

پیامبر اکرم (ص): هر کس یک عدد انار بخورد دل او را نورانی کند و برطرف کند از او وسوسه شیطان را تا چهل روز.

حضرت علی (ع): خوردن بیست و یک عدد مویز سرخ در وقت صبح ناشتا جمیع مرض‌ها را دفع می کند مگر مرگ را.

حضرت علی (ع): خوردن به، قوت مرد را زیاد و ضعف او را برطرف می کند.

پیامبر اکرم (ع): انجیرهای میوه ای هست از بهشت، بخورید که بواسیر را قطع و نقرس را نفع می بخشد.

امام صادق (ع): بر شما باد به خوردن بادمجان در حالی که بورانی کرده باشید زیرا که شفا و امان است از برص.

امام صادق (ع): ترک نکنید شام خوردن را اگر چه سه لقمه با نمک باشد. هر کس یک شب شام نخورد رگی از رگهای جسدش می میرد ابداً زنده نگردد.

امام رضا (ع): مسواک نمودن چشم را جلا می دهد و موی را می رویاند و آب ریختن چشم را برطرف می کند.

پیامبر اکرم(ص): شکم خانه هر بیماری و پرهیز سر هر درمانست.

پیامبر اکرم (ص): بیماران خود را بر خلاف میلشان به خوردن غذا وادار نکنید زیرا خداوند آنها را می خوراند و می‌نوشاند.

حضرت علی (ع): دلهای خود را بز یا دروی در خوردن آشامیدن نمیرانید. دلها مانند زمین مزروعی است که چون زیاده از حد لزوم آبش بدهند می میرند و استعداد خود را برای کشت و ذرع از دست می دهد.

حضرت صادق(ع): کسی که می‌خواهد همیشه زنده بماند یعنی اگر بخواهید عمرش طولانی باشد. غذای صبح را زودتر و شام را دیر میل کند با زنان کمتر همبستر شود قرض خود را سبک کند.

حضرت صادق (ع): کسی با مبتلای به جذام تکلم نکند مگر این که به مقدار یک مترونیم با او فاصله داشته باشد.

حضرت صادق (ع): شیر بدن را فربه، خون را زیاد، قلب و دماغ و نخاع وباه را تقویت می‌کند و برای سینه و سرفه بسیار ناقعست.

حضرت صادق (ع): شیر گوسفند یک نوع ضدعفونی و دفع سم است، چنانچه با روغن بادام و سمغ بصری خورده شود سرفه را برطرف می کند.

پیامبر اکرم (ص): در هفته اول عروسی، عروس را از خوردن شیر، سرکه، خربزه و سیب ترش جلوگیری کن، چون در هفته اول عروسی، رحم زن سرد است و اگر این غذاها را بخورد ، موجب نازایی و عقیم شدن او می گردد.

پیامبر اکرم (ص): به زن باردار، در آن ماهی که باید بزاید خرما بدهید زیرا فرزند او بردبار و پرهیزکار خواهد شد.

پیامبر اکرم (ص): به را به زنان باردار خود بخورانید زیرا که اطفال شما را زیبا می‌کند.

امام رضا (ع): هر گاه چیزی خوردی بر پشت بخواب و پای راست را بر روی پای چپ گذار .

امام رضا (ع): فضیلت نان جو برنان گندم مانند فضیلت ما اهل بیت است بر سایر مردم و نان و طعام جو قوت پیغمبر است.

امام جعفر صادق(ع): برای صاحب اسهال برنج نیکوست و برای صاحب سل که دردها را از بدن می کشد.

امام موسی کاظم (ع): گوشت کبک ساق پا را قوی می گرداند و تب را بر طرف می کند.

حضرت علی (ع): اگر مغز گردو و پنیررا با هم بخوری دواست و هر یم را تنها بخوری درد است.

حضرت صادق (ع): انگور سیاه بخورید تا غمت زایل شود.

حضرت امام صادق( ع): هر مومنی که یک انار را تمام بخورد خدا شیطان را از روشنی دل او چهل روز دور گرداند.

امام رضا (ع): انجیز گند دهان را زایل می کند، استخوان را سخت و مو را می رویاند.

حضرت صادق (ع): حق تعالی آدم را از خاک آفرید پس خوردن خاک را بر فرزندان او حرام گردانید.

حضرت امام محمد باقر (ع): بزرگترین دامهای شیطان خوردن خاک وگل است و دردها در بدن حادث می کند و خارش بدن و بواسیر از آن به هم می ‌رسد و دردهای سودا از آن متولد می‌شود و تقوت را از ساق و قدم می برد.

امام رضا (ع) : زیاد تخم مرغ خوردن موجب بزرگی سپرز و باد سر معده می‌شود.

امام رضا (ع): خوردن آب سرد بعد از اطمام گرم دندان را فاسد و خراب می کند.

امام رضا (ع): زیاد خوردن گوشت گاو موجب کندی ذهن و تحیر فهم و کثرت فراموشی می شود

امام رضا (ع): هر کس می‌خواهد به گوش درد مبتلا نباشد هنگام خوابیدن مقداری پنبه در سوراخ گوش خود بگذارد.

امام رضا (ع): هر کس بخواهد در دوره زمستان زکام را از خود دور ببیند هر روز سه قاشق از غذای عسل بخورد.

امام رضا (ع): هر کس ار زکام در ایام تابستان ناراحت است هر روزه یک خیار بخورد و از نشستن در آفتاب پرهیز کند.

ثواب صله رحم

صله رحم یعنى پیوند با خویشاوندان، که گاه با دیدار آنها حاصل مى شود، و گاه با نامه، یا تلفن، یا دعوت از آنان، یا طرق دیگر. پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) پیرامون آثار صله رحم و قطع رحم مى‏ فرماید: کسی که از عمرش جز سه سال نمانده باشد، با صله رحم، خداوند عمرش را به سی و سه سال، امتداد می بخشد.

معنای صله رحم در لغت
رحم در لغت و عرف به معناى نزدیکان و بستگان است و در اصطلاح فقه نیز بر اساس قول بعضی از فقها همان معناى لغوى است؛ یعنى مطلق نزدیکان و بستگان البته با این قید که نسبی باشند نه سببی، چه مذکر باشند و چه مۆنث، جزء ورثه باشند یا نه، محرم باشند یا غیر محرم، مسلمان باشند یا کافر، از طرف پدر باشند یا مادر، یا هر دو. البته لازم است که از نظر نسبى بسیار دور نباشند تا مردم آنها را از اقوام و ارحام شخص بدانند و گرنه باید گفت همه انسان‏ها از اقربا و بستگان هم هستند؛ بر اساس این نظر، میزان و معیار در تمامى این موارد عرف است.

صله رحم سفارش اکید پیامبر اعظم(ص)
در اهمیت صله رحم همین بس که پیامبر اکرم(ص)، همه انسان‌ها را به صله رحم سفارش کرده است؛ هر چند که در این مسیر سختی‌های فراوانی ببینند و راه‌شان از یک‌دیگر بسیار دور باشد. هم‌چنین صله رحم را بخشی از دین دانسته و فرموده­‌اند که هر کس آن را به‌ جا نیاورد دین او ناقص است. جابر از حصرت باقر(ع) روایت کرده که رسول خدا(ص) فرمود­ه­‌اند:

«به حاضر و غایب امتم و به کسانی که در پشت مردان و رحم زنان هستند (آن‌هایی که هنوز به دنیا نیامده­‌اند) تا روز قیامت سفارش می­‌کنم که صله رحم را به جا آورند، اگر چه راه‌شان به سوی هم‌دیگر یک سال فاصله داشته باشد؛ زیرا صله رحم از دین است.»

چگونگی صله رحم
مرجع و معیار در چگونگی ابراز محبت و احسان، عرف است؛ زیرا به حسب عادات و رسوم افراد و نزدیک و دور بودن آنها فرق مى‏ کند. نوع این ارتباط به نیاز افراد نیز بستگی دارد آنچنان که ممکن است بعضى نیاز مادى داشته باشند و بعضى نیاز مادى نداشته ولى به کمک دیگرى نیازمند باشند؛ مانند پیرمرد و پیرزن افتاده‏اى که باید آنان را رسیدگی نمود.

مقدار و حدود صله رحم نسبی است؛ یعنی نسبت به افراد و محیطی که در آن زندگی می کنند متفاوت است؛ مهم آن است که شخص در عرف خودشان قاطع رحم محسوب نشود.

از امام صادق(علیه السلام) روایت شده است که فرمودند:

لقمان به پسرش گفت: پسر جان! با همه مردم خوش خلق باش.
پسرم اگر مال دنیایى نداشتى که با آن صله رحم کنى، و بر برادران تفضل نمایى، حسن خلق و روى خوش داشته باش، چون کسى که حسن خلق دارد خوبان او را دوست مى‏ دارند، و بدکاران از او دورى مى‏ نمایند.

باز آن حضرت می فرماید: پیوند خویشاوندى خویش را حتى با جرعه‏اى از آب محکم کن و بهترین راه براى خدمت به آنان این است که(دست کم) از تو آزار و مزاحمتى نبینند.

ثواب صله رحم
یکی از افتخارات بزرگ برای انسان این است که شهید از دنیا برود و هر کس در طول زندگانی خویش یک بار می­‌تواند شهید شود و حال آن‌که ثواب شخصی که صله رحم را به جا می­‌آورد علاوه بر اجر صد شهید، ثواب‌های دیگری نیز شامل حال او می­‌شود. پیامبر اکرم(ص) می­‌فرمایند: «هرکس به سوی خویشاوندانش با جان و مالش قدم بردارد تا صله رحم را به جا آورد، خداوند عزوجل به وی اجر صد شهید عطا می­‌کند و برای هر قدمی که بر می­‌دارد خداوند چهل هزار حسنه می­‌نویسد و چهل هزار گناه از وی پاک می­‌کند و چهل هزار درجه بالا می­‌برد و گویا خداوند را در حال صبر، صد سال عبادت کرده که عبادتش پذیرفته شده است.» 

محدوده صله رحم
پیوند خویشاوندی تنها به بستگان خوب و با ایمان اختصاص ندارد، بلکه وظیفه ای اخلاق و الهی است که فراگیر است، از این رو چنانچه پدر و مادر و دیگر خویشاوندان، مۆمن نیز نباشند احترامشان لازم و بر رفع نیازهای آنان تأکید شده است؛ لیکن این ارتباط تا جایی است که به دیگر احکام دین آسیبی نرسد؛ ولی اگر بر اثر این ارتباط، دیگر احکام دین در خطر قرار گیرد نه تنها ارتباط با غیر متدیّنان لازم نیست بلکه جایز هم نیست.

خدای سبحان فرمود: سفارش ما به انسان این بود که به وی فرمان دادیم که پدر و مادرت را سپاسگزار باش، همان گونه که فرمانش دادیم که مرا شکرگزار باش؛ مبادا فرمان نبری و سپاسگزاری نکنی، که بازگشت همگان به سوی من است. و اگر پدر و مادرت تلاش کردند که چیزی را که بدان علم نداری شریک من سازی، از آنان پیروی مکن. البته در کارهای دنیا با آنان به نیکی معاشرت کن

امام صادق(علیه السلام) فرمود: مردی نزد رسول خدا(صلی الله علیه و آله) آمد و عرض کرد: ای رسول خدا! خویشاوندانی دارم که جز ستم، قطع رحم و دشنام من، کاری نمی کنند، آیا آنان را رها کنم؟ فرمود: در این صورت خدا همه شما را ترک خواهد کرد. پرسید: پس چه کنم؟ فرمود: با کسی که پیوند خود را با تو گسسته پیوند برقرار کن و به آن که تو را محروم ساخته عطا کن و از آنچه که بر تو ستم کرده در گذر. هرگاه چنین کردی خدا در برابر آنان پشتیبان تو است.

اگر یکى از اقوام انسان مرتکب معصیت شود و نسبت به رعایت مسائل دینی لا أبالی باشد، تکلیف ما نسبت به او این است که با امر به معروف و نهی از منکر، او را هدایت کنیم. ولی اگر این کار تأثیری نداشت در صورتی می توانیم با او قطع رابطه کنیم که احتمال دهیم این کار موجب تنبه او و دوری از ارتکاب معصیت مى‏شود، و در غیر این صورت، قطع رحم جایز نیست؛زیرا چه بسا او از این قطع رابطه سوء استفاده کرده و مرتکب گناهان بیشتری شود.

آثار صله رحم
← زیاد شدن عمر انسان
یکی از فواید دنیوی صله رحم این است که خداوند به خاطر این کار، عمر انسان را زیاد می‌­کند و دچار مرگ ناگهانی نمی­‌شود. از محمد عبیدالله روایت شده که حضرت رضا(ع) می­‌فرمایند: «مردی از عمرش ۳ سال مانده بود. وی صله رحم می­‌کند و خداوند آن را به سی سال تبدیل می‌­کند، که خداوند هر چه خواهد می­‌کند.»

← دفع بلا و زیاد شدن دارایی
اگر بخواهیم از بلاهای فردی و اجتماعی در امان باشیم و در تیررس انواع بلاها قرار نگیریم یکی از بهترین راه‌ها همان صله رحم است. حضرت امام باقر(ع) می‌­فرمایند: «صله رحم اعمال را پاک، اموال را بسیار، بلاها را بر طرف می‌­کند و حساب را آسان کرده و اجل را عقب می­‌اندازد.»

← نیکویی اخلاق و پاکی جان
صله رحم باعث از بین رفتن کینه­‌ها می­‌گردد. چرا که از نزدیک هم‌دیگر را می­‌بینیم و حس می‌کنیم و با هم رابطه برقرار می­‌کنیم و این ارتباط، رفتارمان را نیکو جلوه می­‌دهد و در سخن گفتن‌هاست که گره­‌های سوءظن و کینه باز می­‌شود و جایش را صفا و صمیمیت پر می­‌کند. حضرت امام صادق(ع) می­‌فرمایند: «صله رحم اخلاق را نیکو، دست را بخشنده، جان را پاکیزه، روزی را افزون کرده و اجل را عقب می‌اندازد.»

← مرگ نیکو و راحتی حساب
اگر انسان بخواهد با نیکویی و خوبی از دنیا برود یکی از راه‌هایش صله رحم است. چرا که صله رحم انسان را از انواع بد مردن و دچار شدن به انواع بیماری‌های خطرناک و مرگ ناگهانی نجات می­‌دهد و باعث می­‌شود تا انسان در آخرت هم حسابش راحت باشد.

امام صادق(ع) می­‌فرمایند: «صله رحم، حساب‌رسی را در قیامت آسان می­‌کند و انسان را از بد مردن باز می­‌دارد.»

گردآوری:بخش مذهبی بیتوته

منابع:

wikifeqh.ir
tebyan.net

4گناه نحس که خداوند سخت می‌بخشد

ببینید؛ خدا چند گناه را نمی بخشد: 1- عمدا نماز نخواندن.2- به ناحق آدم کشتن.3- عقوق والدین.4- آبرو بردن.

به گزارش جهان، استاد فاطمی نیا در جلسه‌ای با ذکر چند نکته اخلاقی و عرفانی فرمود: خدمت آیت الله بهاالدینی رسیدم. گفتم آقا راز مقام و رتبه سید سکوت چه بود؟ آقا دست بالا آورد و اشاره به دهان کرد. خدا شاهد است الان مردم خیلی دست کم گرفته‌اند آبرو بردن را.

ببینید؛ خدا چند گناه را نمی‌بخشد:

1- عمدا نماز نخواندن.

2- به ناحق آدم کشتن.

3- عقوق والدین.

4- آبرو بردن.

این گناهان اینقدر نحس هستند که صاحبانشان گاهی موفق به توبه نمی‌شوند. پسر یکی از بزرگان علما که در زمان خودش استادالعلما بود، برای من تعریف می‌کرد: «به پدرم گفتم پدر تو دریای علم هستی. اگر بنا باشد یک نصیحت به من بکنی چه می‌گویی؟ می‌گفت پدرم سرش را انداخت پایین. بعد سرش را بالا آورد و گفت آبروی کسی را نبر!» الان در زمان ما هیئتی‌ها، مسجدی‌ها و مقدس‌ها آبرو می‌برند.

عزیز من اسلام می‌خواهد آبروی فرد حفظ شود. شما با این مشکل داری؟ دقت کنید که بعضی‌ها با زبانشان می‌روند جهنم.

روایت داریم که می‌فرماید اغلب جهنمی‌ها، جهنمی زبان هستند. فکر نکنید همه شراب می‌خورند و از دیوار مردم بالا می‌روند. یک مشت مومن مقدس را می‌آورند جهنم. ای آقا تو که همیشه هیأت بودی! مسجد بودی! بله. توی صفوف جماعت می نشینند آبرو می‌برند.

امیرالمومنین به حارث همدانی می‌فرماید: اگر هر چه را که می‌شنوی بگویی؛ دروغگو هستی.

گناهکار چند نوع است: عده‌ای گناه می‌کنند، بعد ناراحت و پشیمان می‌شوند؛ سوزوگداز دارند؛ توبه می‌کنند و هرگز فکر نمی‌کنند که روزی این توبه را بشکنند؛ اما دوباره می‌شکنند. دوباره، سه باره، ده باره. در حدیث داریم که این اگر در تمام توبه شکستن ها سوز و گداز واقعی داشته باشد، در نهایت بر شیطان پیروز می‌شود.