نماز استغاثه به حضرت‌ زهرا




 

نماز استغاثه به حضرت زهزا

 

روایت شده که هرگاه تو را حاجتی باشد به سوی حقّ تعالی و سینه‌ات از آن تنگ شده باشد پس دورکعت نماز بخوان و چون سلام نماز گفتی سه مرتبه تسبیح حضرت‌فاطمه(ع) را بگو


  سپس به سجده برو و صد مرتبه بگو (یا مَوْلاتی یا فاطِمَهَ اَغْیثینی) پس جانب راست رو را بر زمین گذار و همین را صد مرتبه بگو پس جانب چپ رو را بر زمین گذار و صدمرتبه همین ذکر را بگو پس باز به سجده برو و صد و ده‌ مرتبه بگو و حاجت خود را یادکن به درستی که خداوند برمی‌آورد آن را.

 

چه کار کنیم فرشته‌ها کنارمان بنشینند؟



 


 

 


مسافرت چیز خوبیه

 


امام صادق علیه السلام می‌فرمایند: عاقل نباید جز در یکى از سه حال باشد: یا تهیه توشه آخرت ،یا تأمین معاش ، یا لذت حلال . (خوب مسافرت هم یک لذت حلال است. امیدوارم بهتون خوش بگذره)



نبى اکرم صلى الله علیه و آله و سلم فرمودند: مسافرت کنید تا سلامت باشید، جهاد کنید تا سود برید، حج کنید تا غنى شوید. (این جهان، جهان علّی و معلولی است، اما علتهایی هم هستند که ما از آنها بی خبریم، شما می‌دانستید که مسافرت سلامتی میاره؟ خبر داشتید که حج آدم رو غنی می‌کنه؟ امیدوارم سلامت باشید.)



و فرمود: مسافرت کنید که اگر مالى بدست نیارید بهره عقلانى مى برید. (پس سعی کنید چیزهای خوبی یاد بگیرد)



آرام و آهسته در یک راه راست


صدقه بدید، استارت بزنید


امام صادق علیه السلام فرمودند: صدقه بده و هر روز که خواهى سفر کن. (صدقه یادت نره)



حَمّاد بن عثمان می‌گوید به امام صادق علیه السلام گفتم: آیا مسافرت در روزی مثل چهارشنبه کراهت دارد؟ فرمود: هر وقت خواستى صدقه بده و به سفر برو و آیة الکرسى بخوان و ... . (راستی آیت الکرسی هم یادت نرود)



حضرت باقر علیه السلام هم فرمود: چون قصد سفر دارى سلامت خود را به مقدار صدقه‌اى که دلت راضى است از خداوند بخر و بعد به سفر برو، و بگو: «خداوندا! من اراده فلان سفر دارم و سلامتم را در این سفر به فلان صدقه و یا فلان چیز از تو مى‌خرم»، بعد هر جور صلاح بدانى صدقه بده و اگر سالم برگشتى نیز براى شکر صدقه بده . (خُب؛ حالا شما خودت بگو چند می‌ارزی، بعد همون قدر هم دست به جیب شو!)




خانه? رویایی?



خونه و زندگی رو به امون کی می‌ذاری؟


پیغمبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم فرمود: هر که خواست به سفر رود جانشین و نگهبانى براى خانواده‌اش بهتر از این نیست که دو رکعت نماز بگذارد و به وقت خدا حافظى و تودیع بگوید: «خداوندا!، دین و جان ، مال و خانواده و فرزندان و همسایگان و غم خواران خودم را از حاضر و غایب و هم چنین تمام نعمتهایى را که به من داده‌اى به تو مى‌سپرم، خداوندا! این همه را در پناه خود نگهدار که هر که در پناه تو باشد عزیز مى‌باشد. که مقام تو جلیل و بلند است و جز تو خدایى نیست، بر آن زنده‌اى که مرگ در او راه ندارد، توکل مى کنم...» (به نظر شما پلیس 110 و نگهبان محله و بیمه سرقت و دزدگیر آلمانی که نصب کردید و... زورشان بیشتر است یا خداوند تبارک و تعالی؟! پس نماز بیمه یادت نره)



از حضرت موسى بن جعفر علیه السلام: اگر کسی که عازم سفر است دم در خانه و اول راه بایستد و سوره حمد و آیة الکرسى را به جلو و چپ و راست بخواند و بعد بگوید: «خداوندا! مرا و آن چه با من است را نگهدارى کن ، و مرا و آن چه با من است را سالم نگهدار، و مرا و آن چه با من است را سالم بازگردان» خداوند خودش را با آنچه همراه دارد سالم و محفوظ بدارد و سالم بازگرداند، بعد فرمود: ندیده‌اى گاهى انسان محفوظ مى ماند ولى آنچه همراه او است سالم نمى ماند؟ (این هم که کاری ندارد، شما دوست نداری وقتی برمی‌گردید همه چیز مرتب باشد، با این وضع جاده‌ها و راننده‌های ناشی و ... باید به فکر سلامت ماشنتان هم باشید)



و حضرت وقت سفر مى خواند: «راه را بر ما آسان و نیکو گردان و عاقبت ما را بزرگ بدار». (پیشنهاد من این است که این را روی یک برچسب کوچک بنویسید و کنار کیلومتر شمار ماشینتان بچشباید که تا ماشین را روشن کردید بخوانید)


امام هشتم علیه السلام هم فرمودند: به هنگام خروج از خانه (نه فقط هنگام سفر بلکه همیشه) بگو «به نام خدا، به خدا ایمان آوردم و بر او توکل مى کنم آنچه بخواهد همان است و بدون یارى خدا هیچ کس نیرویى ندارد» چون این دعا را بخوانى اگر شیطانها پیش تو آیند فرشتگان به آنان دور کرده و گویند دیگر به این شخصى تسلطى نخواهید داشت، از آن رو که نام خدا را برده و به او ایمان آورده و توکل نموده است. (چون این مخصوص مسافرت نیست بلکه برای هر وقتی که پایتان را بیرون از خانه می‌گذارید، بد نیست این را کنار در خروجی خانه‌ی سبزتان بزنید که همیشه خودتان و اهل و عیالتان بخوانند)




ابتکار ماشین، خلاقیت،



قبل از آنکه پاتونو توی ماشین بذارید


امام رضا علیه السلام ، از پیغمبر صلى الله علیه و آله و سلم نقل فرمود: هر که سوار مرکب شود و بسم الله گوید، فرشته‌اى براى حفظ او بر ترک او نشیند تا از مرکب فرود آید، و اگر سوار شود و بسم الله نگوید شیطانى ردیف او نشیند و به او مى گوید آواز بخوان، و اگر بگوید خوب نمى‌توانم ، به او مى‌گوید زمزمه‌کن ، و همواره در آرزو به سر برد تا فرود آید. (خُب امیدوارم که همیشه فرشته‌ها کنار دستتون باشند. الهی که هرجا هستید و هر جا که می‌روید به یاد خدا، شاد و سلامت باشید)

 

 

 

 

صلواتی که فضیلت بسیار برای آن نقل شده



 


 

روایت است که هر که سه مرتبه در بامداد و سه مرتبه در آخر روز آن صلوات را بخواند، گناهانش آمرزیده شود و شادی او همیشه باشد و دعایش مستجاب گردد، روزیش فراخ شود و بر دشمن غلبه یابد و در بهشت از رفیقان محمد(ص) باشد.

 

اَللّهُمَّ یا اَجْوَدَ مَنْ اَعْطای وَ یا خَیْرَ مَنْ سُئِلَ وَ یا اَرْحَمَ مَنِ سْتَرْحِمَ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ فِی الْأوَّلینَ وَ صَلِ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِه فِی الْاخِرینَ وَ صَلِ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِهِ فِی الْمَلاَءِ الْأعْلی وَ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِهِ فِی الْمُرْسَلینَ اَللّهُمَّ اَعْطِ مُحمَّدٍ وَ الَهُ الْوَسیلَهَ وَ الْفَضیلَهَ وَالشَّرَفَ وَالرَّفْعَهَ وَالدَّرَجَهَ الْکَبیرَهَ اَللّهُمَّ اِنّی امَنْتُ بَمُحَمَّدٍ صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ الِهِ وَ لَمْ اَرَهُ فَلا تَحْرِمَنی فی الْقیمَهِ رُؤْیَتَهُ وَرْزُقْنی صُحْبَتَهُ وَ تَوَفَّنی عَلی مِلَّتِهِ وَاسْقِنی مِنْ حَوْضِهِ مَشْرَباً رَوِیّاً سائِغاً هَنیئاً لا اَظْمَأُ بَعْدَهُ اَبَداً اِنَّکَ عَلی کُلِ شَیءٍ قَدیرُ اَللّهمَّ اِنّی امَنْتُ بِمُحَمَّدٍ صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ لَمْ اَرَهُ فَعَرَّفْنی فِی الْجِنانِ وَجْهَهُ اَللّهُمَّ بَلَّغْ مُحَمَّداً صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ الِهِ مِنی تَحِیَّهً کَثیرَهً وَ سَلاماً

 

منبع:گنج های معنوی

 

به راستی چرا در قیامت همه از هم فرار می‌کنند؟




روز قیامت,محاسبه اعمال در روز قیامت

 

در قیامت اعمال صالح به کمک شما می‌آیند
محاسبه اعمال به معنای این است که اگر انسانی کار بدی انجام داد به حساب می‌آید و اگر کار خوبی هم انجام داد ضبط می‌گردد: "فَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْرًا یَرَهُ وَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ "(7-8 زلزلة)
در این فرصت به گوشه ای از آیات پیرامون محاسبه اعمال اشاره خواهد شد :
1 ـ "وَکُلَّ إِنسَانٍ أَلْزَمْنَاهُ طَآئِرَهُ فِی عُنُقِهِ وَنُخْرِجُ لَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ کِتَابًا یَلْقَاهُ مَنشُورًا
اقْرَأْ کَتَابَکَ کَفَى بِنَفْسِکَ الْیَوْمَ عَلَیْکَ حَسِیبًا
"[إسراء، 13ـ 14]
و سرنوشت (نیک یا شوم عمل) هر انسانى را (که از غیب برایش مقدر شده و به سویش پر زده، همانند طوقى) در گردنش لازم و ثابت کرده‏ایم، و در روز قیامت نوشته‏اى را براى او بیرون مى‏آوریم که آن را باز و گشوده دیدار خواهد کرد.
(به او گفته مى‏شود) کتاب (اعمال قلبى و بدنى) خود را بخوان، تو خود کافى هستى که امروز حسابرس نفس خود باشى.


 2 ـ «وَکُلُّ شَیْءٍ فَعَلُوهُ فِی الزُّبُرِ
وَکُلُّ صَغِیرٍ وَکَبِیرٍ مُسْتَطَرٌ » [قمر،52ـ53]
و هر چه آنها به جا آورده‏اند (از عقاید و اعمال) در نوشته‏ها (در کتاب‏هاى عمل شخصى آنها و کتاب عمومى لوح محفوظ) ثبت است.
و هر کوچک و بزرگى (از عمل‏ها در آن) نوشته شده است.


 3 ـ «کَلَّا إِنَّ کِتَابَ الفُجَّارِ لَفِی سِجِّینٍ  ، وَمَا أَدْرَاکَ مَا سِجِّینٌ  ، کِتَابٌ مَّرْقُومٌ  ، ... کَلَّا إِنَّ کِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِی عِلِّیِّینَ  ، وَمَا أَدْرَاکَ مَا عِلِّیُّونَ ، کِتَابٌ مَّرْقُومٌ ، یَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ » [مطففین، 7ـ21 ] ؛
چنین نیست (که مى‏پندارند حسابى نیست)، بى‏تردید نوشتار و کارنامه کیفرى فاجران در سجّین است ،و تو چه مى‏دانى که سجّین چیست ، نوشتار (جامع) رقم‏خورده‏اى است (که مجازات اعمال همه فاجران در آن است ، ... چنین نیست (که حسابى در کار نباشد)، همانا نوشتار و کارنامه پاداش نیکان در علّیّین است، و تو چه مى‏دانى که علّیّین چیست ،
نوشتار (جامع) رقم‏خورده‏اى است (که پاداش‏هاى نیکان در آن است)،
که مقربان آن را مى‏بینند و فرشتگان در نزد آن حاضر مى‏شوند.
بدیهی است که محاسبه اعمال همه بندگان عین عدالت است، اما این محاسبه به معنای این است که اگر انسانی کار بدی انجام داد به حساب می‌آید و اگر کار خوبی هم انجام داد ضبط می‌گردد : "فَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْرًا یَرَهُ وَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ " [6و7زلزلة] ؛
پس هر که هم وزن ذره‏اى کار خیر کند (جزا یا تجسم خارجى) آن را مى‏بیند ، و هر که هم وزن ذره‏اى کار شرکند آن را مى‏بیند.


 ذره‌ها در قیامت محاسبه می‌شوند
«فَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْرًا »؛( زلزلة: 7)
همین چیزهایی که در فضا و در نور آفتاب معلقند و دیده می‌شوند، ذره هستند. این آیه قرآن بیانگر این موضوع است که اگر شما کار کنید و تلاشی کنید، حتی به اندازه یک ذره ضایع نخواهد شد.
فرض بفرمایید که شما ساعت کارتان تمام شده و پنج دقیقه اضافه می‌مانید که نه مدیر می‌فهمد، نه بالادست می‌فهمد، نه در سوابق اثر می‌گذارد و نه اضافه کار می‌دهند؛ اما خدا و کرام‌الکاتبین این پنج دقیقه را می‌بینند و آن را در پرونده شما ثبت می‌کنند؛ که این آقا بعد از ساعت خدمت، چون دید این کار مانده است، پنج دقیقه بیشتر کار کرد. چنین چیزی را ما در هیچ جا، غیر از عرصه دین و ایمان دینی، سراغ نداریم.


یک‌جا پول خوبی سر راه فردی  قرار می‌گیرد؛ یک رشوه، هدیه، و او می‌تواند بدون این که هیچ برگه و اثر انگشتی جا بگذار، امضایی بدهد و این پول را بگیرد ؛ اما محض رضای خدا نمی‌گیرد ؛ با اینکه می‌تواند و هیچ کسی از این ماجرا خبردار نمی شود اما چون می‌داند که خداوند در همه حال نظاره گر اعمال او است ، از آن پول حرام و عمل خلاف می گذرد.


این را بدانیم و یقین داشته باشیم که همه این رفتارهای ما ثبت می‌شود و آن وقتی به کار ما می‌آید که «یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ وَأُمِّهِ وَأَبِیهِ وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِیهِ لِکُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ
روزى که آدمى از برادرش مى‏گریزد ،و از مادر و پدرش ،و از همسر و پسرانش ،براى هر انسانى در آن روز حال و کارى خواهد بود که او را به خود مشغول دارد»( عبس: 34-37) است.
آن روز، روزی که انسان از برادر خودش به خاطر کثرت التهاب، شدت، اضطراب و آشفتگی حاکم بر روز قیامت و حساب و جزای الهی و مو از ماست کشیدن الهی می‌گریزد؛ آن روز چنان سنگین و سخت است که «... یَوْمًا یَجْعَلُ الْوِلْدَانَ شِیبًا : .. کودکان را (از شدت هول) پیر سپیدمو کند پرهیز خواهید کرد؟ »؛( مزمل: 17) جوان را پیر می‌کند؛ انسان در آن روز از پدر و مادر خودش و از بچه‌اش و از همسر خودش می‌گریزد.


 به راستی چرا در قیامت همه از هم فرار می‌کنند؟
«لِکُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ »؛ هر کسی به قدر خودش گرفتاری دارد که همان گرفتاری خودش برایش بس است و مجال این نیست که به فکر کس دیگری باشد.


چهره شناسی به روایت قرآن
در آن روز و در آنجا، «وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ : چهره‏ هایى در آن روز خرم و شاداب است»( قیامت: 22) چهره‌هایی شادند؛ چهره‌هایی گرفته.

منابع:
سایت حوزه
پرسمان

 

نمازی که مؤمن را هنگام مرگ همراهی می‌کند



نماز ماه ذی‌القعده از جمله اعمال این ماه پر برکت است که پاداش‌هایی نظیر وسیع‌ شدن قبر، بخشیده شدن ذریه، وسعت روزی و با ایمان از دنیا رفتن برای آن ذکر شده است.

،برای ماه پر برکت ذی‌القعده یکی از اعمالی که ذکر می‌شود، نماز روز یکشنبه این ماه است که پیامبر اکرم(ص) برای بجا آورنده آن بشارتی نیکو داده است: «هر کس آن را بجا آورد توبه‌اش پذیرفته مى‌شود و گناهانش آمرزیده مى‌شود و سبب برکت براى نمازگزار و خانواده‌اش خواهد بود و در روز قیامت کسانى که از او طلبى و یا حقى دارند، از وى راضى شوند و با ایمان از دنیا مى‌رود و قبرش براى او وسیع و نورانى شود و پدر و مادرش از او راضى شوند و آن‌ها نیز مورد مغفرت خداوند قرار گیرند، ذریه او نیز بخشیده شوند و روزى او وسیع شود، فرشته مرگ به هنگام مردن، با او مدارا کند و به آسانى جانش را بگیرد».

 

*نمازی برای زلال شدن دل

در همین رابطه انس بن مالک می‌گوید: رسول خدا(ص) در یکشنبه ماه ذی‌القعده از منزل بیرون آمد و فرمود: ای مردم! کدام یک از شما می‌خواهد توبه کند؟ عرض کردیم: همه می‌خواهیم توبه کنیم.

فرمود: غسل کنید و وضو بگیرید و چهار رکعت نماز- در هر رکعت یک بار «حمد»، سه بار «توحید» و هر کدام از دو سوره معوذتین(فلق و ناس)  را یک بار- بخوانید، سپس هفتاد بار استغفار کنید و آن را به «لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم» ختم کنید. آن گاه بگویید: «یا عزیزُ یا غفار، اِغفِرلی ذُنوبی و ذُنوبَ جَمیعِ المُومنینَ و المُومِنات، فَاِنّه لا یَغفِرُ الذُّنوبَ الّا اَنت».

 

سپس فرمود: هر بنده‌ای از امت من این عمل را انجام دهد، از آسمان به او ندا می شود: ای بنده خدا! عمل خود از نو آغاز کن؛ زیرا توبه تو پذیرفته و گناه تو آمرزیده شد و فرشته‌ای از زیر عرش به او خطاب می‌کند: ای بنده! خجسته باد بر تو و فرزندان تو! و فرشته‌ای دیگر ندا می‌کند: ای بنده، دشمنان تو در روز قیامت از تو راضی خواهند شد و فرشته‌ای دیگر ندا می‌کند: ای بنده! تو مؤمن از دنیا می‌روی و دین تو از تو گرفته نمی‌شود و قبر تو گشوده و نورانی می‌شود.

 

و فرشته‌ای دیگر ندا می‌کند: ای بنده! پدر و مادر تو از تو راضی خواهند شد، اگر چه از تو ناخشنود باشند و پدر و مادر و فرزندان تو آمرزیده شدند و روزی تو در دنیا و آخرت گشوده و فراوان خواهد بود.

و جبرئیل ندا می‌کند: من همراه با فرشته مرگ می‌آیم و به او سفارش می‌کنم که با تو به نرمی رفتار کند و اثر مرگ حتی خراشی در تو ایجاد نخواهد کرد و فقط روح تو به آرامی از بدنت خارج خواهد شد.

 

عرض کردیم: ای رسول خدا! اگر بنده‌ای این عمل را در غیر این ماه انجام دهد، چه اثری خواهد داشت؟ فرمود: همانند آن چه توصیف کردم برای او خواهد بود و این سخنان را جبرئیل آن گاه که خداوند مرا به آسمان(معراج) برد، به من آموخت.(1)

البته باید توجه داشت که دستور کلی برای خواندن نمازهای مستحبی، به صورت دو رکعتی است. بنابراین، اگر توصیه به چهار رکعت نماز مستحبی در موردی شده باشد، لازم است دو نماز دو رکعتی خواند.(2)

 

این روایت را تنها سید بن طاوس به نقل از انس بن مالک آورده است و در منابع دیگر شیعی نیامده است، از متن روایت نمی‌توان استنباط دو رکعت یا چهار رکعت کرد؛ زیرا در آن سخنی از تشهد و سلام نیامده، اما چون در فقه، نمازهای مستحبی – جز در مواردی که تصریح به خلاف باشد - به صورت دو رکعتی است و از آنجا که در مورد این نماز تصریحی به چهار رکعتی بودن وجود ندارد، باید آن‌ را به صورت دو نماز جداگانه دو رکعتی خواند و سپس در آخر چهار رکعت، استغفار و دعای آن خوانده شود.

 

پانویس

 

1-اقبال الاعمال، سید بن طاووس، ترجمه محمد روحی، ج2، ص13

2-طباطبایی یزدی، سیدمحمدکاظم، العروة الوثقی، ج 2، ص 111، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، چاپ دوم، 1409ق.